1 พฤศจิกายน 2549 10:34 น.
แมวคราว
ใดใดในโลกล้วน.......อนิจจัง
เงินเชื่อยืมอาบัง.........ผ่อนได้
วันวานไม่มีตังค์..........ยืมก่อน บังนา
รอเผื่อหวยออกไซร้.....อาจได้...เงินคืน..
กบเกิดในสระใต้............บัวบาน
ฤาห่อนวางในจาน .........สักน้อย
ถลกหนังแช่เกลือนาน.....นิดหน่อย
เพียงกึ่มเบียร์ขวดจ้อย.......กึ่มแกล้ม....กลืนพลัน
นาคีมีพิษเพี้ยง ............สุริโย
เลื้อยบ่ทำเดโช.............แช่มช้า
รีบทำบ่วงดึงคอ..........โดยด่วน
พึงแล่โดยมีดพร้า........สู่หม้อ......ควันขโมง
เสียงลือเสียงเล่าอ้าง......อันใด..พี่เอย
เสียงแม่ทำผัดไท.........สู่ข้า
สองถุงไม่พอใจ...........เติมหน่อย..
เสียงแม่อึงเอ็ดอ้า........ส่วนข้อย...นอนเขลง..
ถึงโรงเหล้าตัวสั่นควันขโมง
มีลำโพงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้..ตัวสั่นงันงกในอกเรา
สั่นเพราะสาวโคโยตี้ขยี้เพลง
1 พฤศจิกายน 2549 10:30 น.
แมวคราว
ไปเถิดหนอ...จำปา..ข้าไม่ห้าม
เอ็งอยากตาม..เขามุ่ง..สู่กรุงใหญ่
เบื่อบ้านนอก..คอกนา...แดนป่าไกล
อยากจะไป..เรียนเย็บผ้า..ไม่ว่ากัน
ข้าอยู่หลัง...ยังทำนา..ประสายาก
ถึงลำบาก..ทำต่อไป..ไม่เคยหวั่น
ทั้งแบกไถ...คราดดำ...เกินจำนรร
ยังครบครัน...กำลังข้า..ขออย่าเกรง
ซื้อควายใหม่...มาเข้าคู่...ตัวผู้เก่า
ที่เคยเหงา...มันคงหาย..ควายตัวเก่ง
พอเลิกนา...หยิบขลุ่ยเข้า...เป่าบรรเลง
นั่งร้องเพลง...ยามเดือนหงาย..ให้ควายฟัง
ไปดีหนอ..จำปา...ข้าขอส่ง
อย่าพะวง...หากไปหน้า..อย่าห่วงหลัง
มีสิ่งเดียว...แหละหนา..ที่ข้าชัง
หากเผลอพลั้ง...หอบผัวมา...ตาย..คา..ตีน..
27 ตุลาคม 2549 10:27 น.
แมวคราว
อ้อมแขนนี้..ว่างเปล่า..อีกคราวแล้ว
ไร้ดวงแก้ว...โอบอุ่น..ละมุนขวัญ
ยามลมเรื่อย..เอื่อยมา...ให้จาบัลย์
ทุกวารวัน...รอน้อง..นองน้ำตา
ฝากบอกดาว...พราวฟ้า...ว่าคิดถึง
หยาดน้ำหนึ่ง...หยดริน...ถวิลหา
ดาวระยิบ..วิบวับ..จับนภา
หลงเพ้อว่า...เนตรน้อย..คอยชำเลือง
ฝากราตรี...มีจันทร์..อันกระจ่าง..
ยามเมฆบาง...ฉาบเจือ..จนเรื่อเหลือง..
ความคิดถึง..ออกจากใจ..ใช้จนเปลือง
คอยดอกเอื้อง....อิงอกว่าง...อย่างอาวรณ์
26 ตุลาคม 2549 14:02 น.
แมวคราว
นอนเสียเถิด...คนดี..พี่จะกล่อม
ร้อยดาวล้อม..พราวพร่าง..ไว้ต่างหมอน
กวาดปุยเมฆ..ฟูฟ่อง..ให้รองนอน
เพื่ออุ่นอ่อน..แนบสนิท..ยามนิทรา
พระจันทร์เสี้ยว...เกี่ยวสาย..กับปลายรุ้ง
เป็นโค้งพุ่ง...แทนเปล..เห่น้องข้า
พระพายพัด..โชยเอื่อย...เรื่อยรินมา
คลี่ผืนฟ้า...ห่มเจ้า...เฝ้าเอาใจ
ยามเหนื่อยล้า..มาหนัก..ได้พักผ่อน
เจ้าเนื้ออ่อน..นอนเถิดนะ..จะกล่อมให้
สักกี่เดือน..กี่วัน..ที่ผันไป
เถิดจำไว้....รักพี่แท้..ไม่แปรตาม..
26 ตุลาคม 2549 09:17 น.
แมวคราว
ทานตะวัน...หลั่นฟ้า...ลงมาภพ
ค้อมคำรพ...ผืนหล้า...สง่าแสน
เหลืองอร่าม...งามไสว..ในดินแดน
ช่างเหมือนแม้น...ความนอบน้อม..แลถ่อมตน
ถึงฉลาด...กาจเก่ง..อย่าเบ่งกล้าม
ถึงรูปงาม..หากทะนง..คงหมองหม่น
ถึงรวยทรัพย์...นับแสน..อย่าแคลนคน
จะมีจน..ก็จงรัก..ในศักดิ์ตัว
ทานตะวัน..ดอกน้อย....กลอยใจพี่
พร้อมความดี...งามล้วน..อย่างถ้วนทั่ว
ถึงลำบาก....ยากไร้....ไม่เคยกลัว
โลกมืดมัว...แม้นขาดน้อง..เคียงครองเอย..
หน้าส่วนตัว
1547
