17 มกราคม 2545 11:45 น.
โคลอน
ฉันไม่แน่ใจกับความรัก
ไม่อยากมั่นใจนักว่ามีจริง
มีหลายคนที่ต้องถูกทอดทิ้ง
เพราะคิดว่ารักคือทุกสิ่งในใจ
ยิ่งเห็นเธออ่อนโยนและแสนดี
กลับทำให้ใจดวงนี้ต้องหวั่นไหว
กลัวว่าถ้าหากถลำลึกเกินห้ามใจ
ความรักอาจมีอันเป็นไปในสักวัน
เคยมีใครหลายคนพร่ำบอกว่า
รักคือภาพลวงตาเหมือนความฝัน
หากเผลอปล่อยใจให้แม้ในสักวัน
ไม่อาจจะลืมตาขึ้นจากความฝันที่ลอยไป
16 มกราคม 2545 00:00 น.
โคลอน
ไก่กับไข่อะไรเกิดก่อนกัน
คำถามวันนั้นยังไม่มีใครรู้
เก็บความสงสัยไปถามคุณครู
เพราะอยากจะรู้คำตอบคืออะไร
คุณครูอมยิ้มแล้วบอกพวกเราว่า
ต้องเสาะแสวงหาคำตอบกันต่อไป
หัดอ่านหัดเขียนให้แตกฉานไว้
แล้วสักวันจะเข้าใจภาษาไทยของเรา
จากเด็กน้อยวันนั้นจวบจนถึงวันนี้
แม้คำตอบไม่มีกับคำถามวันเก่า
แต่ก็ได้เรียนรู้บทเรียนเมื่อวัยเยาว์
ว่าต้องพากเพียรไม่ให้เขลาเท่าทันปัญญา
14 มกราคม 2545 22:48 น.
โคลอน
ขอโทษที่ผิดสัญญา
ว่าจะไม่ย้อนกลับมาชิดใกล้
และจะลืมเรื่องราวเก่าๆให้หมดไป
เพราะไม่มีอะไรค้างคาใจต่อกัน
ขอโทษที่ผิดสัญญา
แต่อย่าห่วงเลยว่าจะผกผัน
ฉันยังจำได้ดีถึงคำพูดวันนั้น
ว่าเราควรเป็นแค่คนรู้จักกันก็พอ
ขอโทษที่ผิดสัญญา
แต่ที่กลับมาแค่ต้องการขอ
เพียงรอยยิ้มสักนิดก็พอ
ถึงแม้ความหวังที่รอจะหมดไป
14 มกราคม 2545 22:19 น.
โคลอน
ถ้าฉันจะรักใครสักคน
แม้ดูไม่มีเหตุผลเท่าไหร่
ก็จะรักทั้งที่รู้ต้องช้ำใจ
และทุ่มเทไปแม้เสียน้ำตา
ถ้าฉันจะเลือกใครสักคน
ถึงแม้ใครจะดูว่าไร้ค่า
ก็จะรักไม่หวั่นต่อสายตา
แม้ต้องทนกับความเฉยชาก็ยอม
14 มกราคม 2545 21:50 น.
โคลอน
ความต้องการของหัวใจสองแพร่ง
เริ่มแก่งแย่งเมื่อต้องแบ่งความรู้สึก
ยากจะเก็บซ่อนสิ่งที่ถูกฝังรากลึก
เหมือนเป็นสมุดบันทึกติดอยู่ข้างใน
เมื่อถึงเวลาที่ต้องตัดสินใจเลือก
เหมือนใจถูกกระเทาะเปลือกที่เคลือบไว้
ความอ่อนไหวที่เคยฝังแน่นอยู่ในใจ
ไม่อาจจะปล่อยให้ผ่านไปเหมือนที่แล้วมา
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
832
