2 กันยายน 2545 08:12 น.
โคลอน
ยิ้มสักนิดไม่คิดตังค์
จะเดินนั่งยังยิ้มได้
มัวหมองหม่นกันอยู่ไย
อ่ะเริ่มใหม่ฉีกยิ้มเลย
ยิ้มให้กันวันละนิด
อย่าปกปิดทำนิ่งเฉย
แม้ตาหยียิงฟันเลย
ตาโตเอยยิ้มจับใจ
หากใครกำลังเจ็บปวด
เดี๋ยวเตรียมขวดน้ำตาให้
จะถ่วงน้ำลอยล่องไกล
อย่าหวนไปเอากลับมา
ยิ้มให้กันสบายใจ
โลกใบใหญ่คงอุ่นหนา
เพราะรอยยิ้มที่มีมา
ซับน้ำตาที่ตกใน
(๑^__________^๑)
2 กันยายน 2545 07:43 น.
โคลอน
ความเหงาเข้ามาเกาะกินหัวใจ
ทำยังไงไม่รู้ถึงจะหาย
คงเป็นเพราะมีคนนิ่งดูดาย
มากลับกลายเลื่อนลับกับตะวัน
บางทีก็โผล่มาให้อุ่นใจ
แล้วก็ผ่านเลยไปเพียงเท่านั้น
ไม่รู้ต้องเหงาถึงเมื่อไหร่กัน
และเมื่อไหร่ฉันจะไม่ต้องรอ
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
938
