18 กันยายน 2545 16:14 น.
โคลอน
ขอแค่ใครสักคนที่จริงใจ
ไม่ทอดทิ้งกันไปให้ปวดร้าว
ไม่สรรหาถ้อยคำย้ำเรื่องราว
ที่ไม่มีแม้เงาของความจริง
ไม่เคยต้องการถ้อยคำพร่ำพรอด
ขอแค่อ้อมกอดปลอบให้หยุดนิ่ง
อกอบอุ่นยามได้แนบแอบอิง
ไว้เป็นที่พักพิงยามเหนื่อยใจ
ขอแค่คนคนหนึ่งเพียงเท่านั้น
ช่วยปลดปล่อยคืนวันที่หมองไหม้
ลบภาพเดิมที่ฝังแน่นในใจ
ด้วยความรู้สึกห่วงใยแท้จริง
ยังคงเฝ้ารอคอยใครคนนั้น
แต่ก็เหมือนนั่งนับวันรอบางสิ่ง
ที่ไม่มีในโลกแห่งความจริง
ความทรงจำจึงหยุดนิ่งที่เดิม
11 กันยายน 2545 07:30 น.
โคลอน
ภาพวันนั้นยังติดอยู่ในใจ
ถึงวันคืนผ่านไปยิ่งจำจด
๑๑ กันยาสุดแสนระทด
เวียนมาบรรจบครบรอบหนึ่งปี
คงไม่อาจแก้ไขอะไรได้
หากต้องใช้สงครามเข่นขยี้
ต่างฝ่ายต่างไม่เมตตาปราณี
สันติภาพโลกนี้คงดับลง
ไม่อยากเห็นภาพสลดหดหู่
สงครามที่รู้เหลือแค่ฝุ่นผง
ซากปรักหักพังอัฐิคง
ต้องปี้ป่นปนเปื้อนพสุธา
ไม่อยากให้โลกนี้มีสงคราม
ความรุนแรงลุกลามไปทั่วหล้า
พอหรือยังที่ต้องเห็นน้ำตา
ใต้ผืนแผ่นฟ้าที่เราหยัดยืน
5 กันยายน 2545 17:44 น.
โคลอน
โลกใบนี้กว้างใหญ่กว่าที่คิด
และหมดทั้งชีวิตไม่อาจค้น
มีบางสิ่งแตกต่างในตัวตน
ยิ่งดิ้นรนยิ่งสับสนจนใจ
บางครั้งที่ชีวิตถูกติดตรึง
ราวกับลวดที่ขึงราวเอาไว้
มีหย่อนบ้างตึงบ้างต่างกันไป
แล้วแต่ใครจะใช้ใจคิดดู
หากบางวันที่เราเดินสะดุด
เซแล้วทรุดแต่รีบรุดฉุดกู้
ความผิดพลาดแม้อาจไม่น่าดู
ลุกขึ้นสู้อย่าให้อยู่คู่ตัวเรา
4 กันยายน 2545 07:37 น.
โคลอน
เช้านี้อากาศมืดมัว
ใจคนสลัวแล้วนั่น
เมฆคงบังมิดตะวัน
ฟ้าคงเหหันมัวซัว
ลักปิดลักเปิด
เล่นล่อเอาเถิดฟ้าหลัว
ฝนมาฟ้าดูน่ากลัว
เลยเฝ้าปลอบตัวหัวใจ
3 กันยายน 2545 07:13 น.
โคลอน
มองออกไปนอกหน้าต่าง
ฟ้าก็ไม่กว้างเท่าไหร่
แต่กลับมองไม่เห็นอะไร
นอกจากฟ้าไกลลับลิบตา
มองออกไปที่ประตู
ไม่อาจรู้อะไรอยู่ตรงหน้า
ถ้าไม่เปิดแล้วเดินออกมา
คงไม่อาจค้นหาสิ่งใดใด
มองออกไปบนถนน
มีแต่ผู้คนขวักไขว่
ไม่รู้เขาทำอะไร
เดินมาเดินไปมากมาย
มองเข้าไปที่ใจคน
ยากจะค้นค่าความหมาย
ไม่ต่างกับการนับเม็ดทราย
เกินจะหยั่งรู้ได้จริงจริง
Calendar
Lovers
25 คน เลิฟโคลอน
หน้าส่วนตัว
915
