plaing_piu
หนึ่งนี้ฤดีใครนัยย่อมรู้
หมายชื่นระรื่นชูอยู่ร่วมสมัย
ความแตกต่างระหว่างเรายังเข้าใจ
มีอะไรในใจนี้ที่ไม่จริง
ดอกไม้..สายธาร..ม่านหมอก
ระลอกคลื่นไหว...ใครนิ่ง
ป่านนี้ที่หวังหลังพิง
ไกลยิ่งจริงแล้ว...แก้วเมิน
ทะเลงามยามเห็นเพ็ญกระจ่าง
น้ำฟ้าว้างช่างไกล..ไม่ห่างเหิน
เสน่หารอยละมุนหอมกรุ่นเพลิน
วันนี้เยินยับยากเกินฝากคำ
กาลเวลามาพรากรักจากอก
กาลเวลาน่าตระหนกความตกต่ำ
กาลเวลาไห้หาโหยประจำ
กาลเวลาขย้ำใจ.....จำเจ
ทราบดีว่ามีสิทธิ์จะคิดถาม
ไม่มีสิทธิ์ติดตามความหันเห
ระหว่างเราเงาจากยากคะเน
มิรู้เล่ห์เสน่ห์นางคิดอย่างไร
หมายมั่นแล้วแก้วเอ๋ยไม่เคยเปลี่ยน
มิต