ชมพูภูคา J.
ได้ยินไหม
เสียงหัวใจข้า
ยินเสียงน้ำตา...ห้วงเวลา...ข้าขื่นขม
ได้ยินไหม...ที่ไหลหลั่ง...มาพร่างพรม
กลางสายลม...แผ่วผ่าว...ร้าวฤดี
ไม่รู้...กี่วันวาร...ที่ผ่านพ้น
ความหมองหม่น...ไม่เลือนลบ...ฤาหลบลี้
ยามหนาวเนื้อ...อยากห่มเนื้อ...ถ้าเผื่อมี
หนาวฤดี...ห่มเงาไม้...อุ่นหัวใจ
โอ้อกเอ๋ย...แม้ว่าเคย...พบเรื่องร้าย
อิงแอบกาย...อุ่นไอ...ประโลมไล้
แม้เหนื่อยนัก...พักเรื่องล้า...ขอลาไกล
โอบกิ่งใบ...แกว่งไกวไม้...ให้ชื่นชม
ได้ยินไหม...เสียงหัวใจ...คนไร้รัก
ได้ตระหนัก...รู้ซึ้ง...ถึงขื่นขม
ยินเสียงเจ้า...หวิว หวีด...กรีดระทม
ความตรอมตรม...โถมสู่...อยู่กับเรา