แก้วประเสริฐ
สุดห้ามใจรัก
ดูสายชลวนเชี่ยวดุจเกลียวรัก
กระแสมักผันเปลี่ยนเวียนสับสน
ยอกย้อนซ่อนเงื่อนงำซ้ำวกวน
ระลอกป่วนล้วนจนฤทัยคราง
สุดจะห้ามรำพึงคะนึงหวน
อารมณ์ชวนล้วนพบสบสิ่งร้าง
ดั่งสายธารรินไหลไปรอบทาง
สิ่งอ้างว้างวางไว้ล้วนไขว่คว้า
ดุจหลักรักไม้เลื้อยเอยเฉลยรัก
ฝากพำนักพักไว้คิดใฝ่หา
เฝ้าพันผูกคลุกคลอพะนอมา
คอยเวลาหนีหายคลายสิ่งชม
สายลมเล่าเฝ้าลอยมาคอยฝาก
มีแต่พรากยากนักมักขื่นขม
สายธารเคยเย็นฉ่ำล้ำอารมณ์
ยังสร้างตรมฝากไว้ให้สิ้นแรง
รักต้องห้ามยังคำนึงซึ้งเสมอ
สิ่งเผยอเผลอวจีที่แอบแฝง
มาฝากลงตรงใจให้เปลี่ยนแปลง
ดุจดั่งแกล้งยั่
หน้าส่วนตัว
1222
16
0
