เวลานั้น
พี่ดอกแก้ว
เมื่อได้รับสัมผัสรัดรึงจิต
สร้างนิมิตต่อเนื่องเรื่องตัณหา
คราวที่ชอบกอปรในอภิชฌา
ยามที่ล้าโทมนัสสกัดใจ
ตาเห็นรู้หูยินเสียงสำเนียงถ้อย
จมูกคอยสูดกลิ่นลิ้นชิมไล้
กายสัมผัสเย็นร้อนผ่อนพิษภัย
ทวารใจรับทราบฉาบอัตตา
หากกำหนดรู้ได้ในอารมณ์
จะไม่ขมขื่นใจในตัณหา
แยกเป็นรูปและนามตามธรรมา
ได้ปัญญาคราสัมผัสตัดวัฏฏ์กรรม
คือหนทางย่างไปให้พบสุข
พ้นจากทุกข์เกี่ยวคล้องกองความช้ำ
รู้สิ่งเดียวรู้ที่ใจไม่จดจำ
ไม่ต้องย้ำความอดทนบนทวาร
เมื่อสงบจากตัณหาในคราไหน
มีทวารหรือไม่ก็สุขสานต์
เพราะอารมณ์บ่มไว้ในนิพพาน
สิ้นสังสารการเกิดกำเนิดชนม์
หน้าส่วนตัว
วันเกิดสมาชิก
สมาชิกใหม่
สมาชิกเขียนเยอะ
769
15
