หลายครั้งหลายคราที่เหม่อมองไปข้างหน้าแต่ว่ากลับคิดถึงความหลังและมักเป็นความผิดพลาดพลั้งเรื่องราวหนหลังที่่ยังฝังจิตฝังใจแต่ละคนคงมีอดีตความพลาดผิดที่อยากกลับไปแก้ไขซึ่งมันเป็นไปไม่ได้นอกจากแก้ที่ใจ ไม่ให้คิดถึงมันแล้วใครกันเล่าที่จะทำได้การลืมเรื่องเลวร้ายให้หายไปจากใจนั้นคงเหมือนกับการวิ่งหนีแสงตะวันที่พบพานทุกวัน...คราอรุณ(21.8.61)