อาจคล้ายโลกงดงามอีกยามครั้ง
กวีปกรณ์
คล้ายคล้ายโลกงดงามอีกยามครั้ง
คล้ายคล้ายใจเต้นดังร้องเพลงได้
คล้ายคล้ายเพียงหลับตาพาฝันไป
ด้วยเพราะใครคนหนึ่งช่างตรึงตรา
เพียงช่วงหนึ่งมองมาพาหวั่นไหว
โลกทั้งใบหยุดหมุนเมื่อพบหน้า
จึงลองยั่วยวนยิ้มพิมพ์สนทนา
ก็หลงมนต์เสน่หาในนาที
ไม่รู้รักเข้าตาเวลาไหน
จึงมองโลกกว้างใหญ่ไปทุกที่
จากที่เคยเล็กแคบค่อนพอดี
เพียงตัวเองที่มีก็พอใจ
กลายเป็นคนตัวเล็กเล็กเพียงเล็กเล็ก
มีมุมมองเหมือนเด็กโลกสดใส
จะแตกต่างก็เพียงเสียงหัวใจ
กลับเหว่ว้าหวามไหวไม่เหมือนเดิม
อยากเชิญใครสักคน "หนึ่งคนนั้น"
มาร่วมร้อยสัมพันธ์สั้นต่อเพิ่ม
ด้วยความเหงาเย้าใจให้สั่นเทิ้ม
มาช่วยเติมที่ว่างให้ว้างวาย
โ
หน้าส่วนตัว
วันเกิดสมาชิก
สมาชิกใหม่
สมาชิกเขียนเยอะ
1218
7
