....คิดถึงนุชนิ่มเนื้อ นพคุณ ขวัญอ่อนนอนละมุน แนบข้าง พักตราน่าการุณ เก็บซ่อน อิงแอบอกอวดอ้าง อิ่มโอ้สรรพคุณ ....ยลสุคนธ์แห่งเจ้า มิวาย พาชื่นกำลังกาย หลั่งล้น มาลีกลิ่นตามสาย ลมอ่อน มิเท่าฉมแม่ท้น ท่วมเนื้อเหลือเกิน ....พระพายพักดอกไม้ ลอยมา ฉิวผ่านผืนแพรพา จับได้ นึกแม่เหน็บอุรา ดังก่อน จักชื่นนาสิกไซ้ แทรกนั้นทันที ....หลงละเมอพร่ำเพ้อ ครวญคราง เพราะติดตรึงนวลนาง แห่งข้า มาเถิดนะสองปราง ของพี่ มานิ่มนิ่มแนบหน้า น่าเน้าพะนอ
804
2
0
หน้าส่วนตัว
