ครูพิม
เมื่อความรักคลี่สยายห่มใจฉัน
ความผูกพันนั้นก่อถักทอสาน
เป็นความหวงห่วงใยได้พบพาน
มอบรักผ่านกานท์กลอนออดอ้อนใจ
ว่าอกเอ๋ยเผยใจออกให้เห็น
ความฉ่ำเย็นเป็นกำนัลผ่านคำไข
จึงหวานหอมออมอุ่นละมุนละไม
จากคนไกลไขขานผ่านวจี
ใครคนหนึ่งซึ่งใจมอบให้นั้น
ผ่านเดือนวันคงเห็นเป็นสักขี
หวานคำกลอนอ่อนโยนโชนฤดี
กลั่นวลีหวานล้ำมากำนัล
ว่าห่วงหวงคนดีสุดที่รัก
ว่าใจภักดิ์เพียงเจ้าและเฝ้าฝัน
ว่าทุกห้วงแห่งกาลผ่านเดือนวัน
ว่าเรานั้นรักกันมิผันแปร
ว่ายอมรับกับใจอยากให้รู้
ว่าใจอยู่เพื่อรอมิท้อแท้
ว่าวาดหวังรออยู่เพื่อดูแล
ว่าดวงแดแขเห็นเป็นพยาน
เป็นภาระของใจให้คิดถึง
ทุกคำนึงจึงบรรเลง
2692
48
0
หน้าส่วนตัว
