ในความเปลี่ยวก็เหงาเปล่า ช่างเหงาเปลี่ยวเดี๋ยวเปล่าหวั่นหวั่น บางคืนลมแรงแสงไฟแดงเกินจันทร์ ฤาบางวันก็เปล่าเปลี่ยวให้เชี่ยวใจ โดดดายเดี่ยวได้ใดดาษ คืนนั้นวาดเสียงสวาทจะขาดได้ เสียงหัวเราะเยาะหยาดขยาดไกล อย่างเย้ยยิ้มใจใครจักดูแล เหมือนว่าขาดดาษดื่นทั้งหมื่นรัก จักโหยหักหาเอา-น่าเศร้าแท้ หยาดมือใด?มือนั้น?จับดวงแด จับกาแฟ! ชวนกันไปได้อิ่มคืน หากวันพรุ่งจักปรุงใหม่ให้สวยสด ครันวานซืนหมดลดไปหลายความตื่น ครุ่นวันนี้?วันใด?เหมือนโดนปืน เจ็บใจอื่นก็สุขชื้นทั้งหมื่นรักลวงฯ
1401
2
0
หน้าส่วนตัว
