ผืนน้ำยามค่ำคืนทะมึนมืด รักที่ชืดจืดจางก็ห่างหาย แสงไฟส่องท้องน้ำล้ำเลาะราย อย่าได้หมายจะส่องถึงซึ่งส่วนลึก ผืนน้ำยามค่ำคืนยื่นหวั่นหวาด ทำใจขลาดแขยงให้ในยามดึก หวั่นใต้น้ำทำสิ่งใดให้ระทึก ยามที่นึกถึงก็หวาดเพราะขลาดใจ เปรียบใจเธอในยามไหนทำให้หวาด ทุกข์ที่กวาดเอามากองฉันจองใส่ เก็บเอาไว้ลึก-ลึก อยู่ภายใน หวั่นหวาดใจเธอจะให้ทุกข์ระทม เหมือนท้องน้ำยามค่ำคืนยากจะหยั่ง ใจพังพังยากจะฟื้นเคยขื่นขม จะคิดไหมว่าอีกใจต้องจ่อมจม เกรงรักคมจะบาดลึกต้องตรึกใจ
991
3
0
หน้าส่วนตัว
