นกตะวัน
เปิดหน้าต่างข้างห้องมองออกไป
ท้องฟ้าใสสีครามเอ่ยถามฉัน
ใยวันนี้มีอารมณ์ชมตะวัน
หรือแสงนั้นมันสวยช่วยสวนดี
คงเป็นจริงสิ่งสวยด้วยแดดใส
พฤกษ์ไสววาบหวามอร่ามศรี
ผีเสื้อน้อยค่อยเลื่อนเคลื่อนจรลี
ขยับปีกถี่ทาบแสงแรงส่องเบา
แล้วบินหลงตรงมาหน้าต่างฉัน
ทักทายกันเกือบบ่ายผ่อนคลายเหงา
อวดลวดลายคล้ายเพชรเก็จเลื่อมเงา
สียั่วเย้าอยากได้ใคร่นั่งมอง
ธรรมชาติวาดไว้ได้งดงาม
สุขทุกยามครายลยากหม่นหมอง
หากจิตใจใสแจ่มลองแย้มตรอง
สิ่งทั้งผองผ่องพรรณสรรค์เพื่อเรา
แด่ คุณ rain
เจ้าของบทกวี ผีเสื้อ
ท้องฟ้า
กับหน้าต่าง
บานนั้น
7 เมษายน 2547