แก้วประเสริฐ
*ประกายรักหัวใจ *
สุริยันพร่างแพรววับแววฟ้า
เหล่าผีเสื้อเริงระบำงามตาสดใส
หอมระรินกลิ่นไม้ดอกโชยไกล
เฉิดไฉไลไล้ลูบพิณจินต์อาวรณ์
วิมานดินกลิ่นสวรรค์อันแนบเคล้า
ดึงโน้มน้าวเฝ้ารำพึงกึ่งสะท้อน
หวนพิศวาสเสียงพิณสิ้นขจร
แฝงซุกซ่อนรักลงแนบตรงทรวง
พิณเจ้าเอ๋ยเคยเสียงเจื่อนแจ้วหา
ยากหวนมาบรรเลงเพลงที่หวง
เฝ้าโลมไล้ลูบระลึกตรึกทั้งปวง
รักที่ล่วงหวนหามาละลาย
ก่อนนี้เล่าขลุ่ยพิณเสียงรินเร้า
ต่างคลอเคล้าเฝ้าประสานมิห่างหาย
เหลือขลุ่ยเรียกพิณอยู่วางคู่กาย
รักแห่งใจเปรียบได้ไร้คู่ครอง
หยดน้ำตารินหลั่งเสียงตั่งติง
ทบสายพิณดังกริ๊งอิงตอบสนอง
ก