-ดิสยเมธา-
สารพันที่ฉันมีในชีวิต
แม้ต้องคิดสะระตะว่าเพียงไหน
ในส่วนเสียต้องรวมเอาเธอเข้าไป
ในส่วนได้ไล่นับเพียงวับเดียว
ฉันสูญเสียความรักไปหนักอึ้ง
เพื่อฉุดดึงเปล่าตามาแลเหลียว
แม้นหากมีอนุสิทธิ์เพียงนิดเดียว
ไม่เกี่ยงเสี้ยวก็ไม่สิ้นทุกถิ่นทาง
ในเมื่อใจใช่น้อยแต่ด้อยค่า
ถึงมองมายังเหมือนว่าเมินหมาง
ไม่ว่าเพศว่าผิวพรรณว่าสรรพางค์
ล้วนก็ต่างมิตรงตามความต้องการ
เพียงสิ่งหนึ่งพอสนองนำเสนอ
คือรักเธอรักที่ปราศมาตรฐาน
ที่หลอมรวมท้วมท้นปริมาณ
ให้มองผ่านเหยียบย่ำอยู่ร่ำไป
แปลกหรือไรในเมื่อรักมันไร้รูป
วะวาบวูบเว้าวอนเพียงว่อนไหว
แม้นสำคัญต่อกายเมื่อหายใจ
แล้วกระไร
หน้าส่วนตัว
1194
0
0
