นครา ประไพพงศ์
"""""เริ่มบันทึกเช้าวันที่ยี่สิบห้า
เดือนกันยาปีห้าหนึ่งซึ่งใจเศร้า
คนที่รักเดินทางไกลไปห่างเรา
มีความเหงามาใกล้ในวันนี้...
""""" น้อยใจเราไม่ได้ขึ้นไปส่ง
แต่เธอคงเข้าใจไม่หน่ายหนี
ตอนเช้าตรู่ก่อนเครื่องออกบอกคนดี
ว่าตัวพี่สัญญา...ว่าจะรอ
""""" ได้โทรคุยเหมือนว่าน้ำตาไหล
รักและหวงดั่งดวงใจรู้ไหมหนอ
รักของพี่ฝากใจไปให้พอ
น้องอย่าท้ออยู่ทางนี้พี่ห่วงใย
""""" บันทึกรักฝากฝันแห่งวันเหงา
ที่สองเราร้างลาน้ำตาไหล
แต่ด้วยรักคงมั่นสัญญาใจ
นานแค่ไหนพร้อมรอรับน้องกลับคืน
"""""กับการรอที่ใจไร้จุดหมาย
ความเดียวดายห่อหุ้มใจไม่อาจฝืน
เหงาอ้างว้างแต่หวังยังหยัดยืน
รอวันชื่น...รักแท้
1183
1
0
หน้าส่วนตัว
