สายลมพริ้ว แสงแดดอ่อน ก่อนพลบค่ำ วัฒนธรรม คนปักษ์ใต้ ไม่เสื่อมสูญ ทำอาหาร แลกกัน หมั่นเกื้อกูล เพื่อเพิ่มพูน สายใย แห่งไมตรี เสียงครก-สาก ตำดัง ทั้งหมู่บ้าน เพื่อเตรียมการ ปรุงอาหาร ทานสุขี ทั้งน้ำพริก แกงไตปลา อาหารดี สะตอมี เพิ่มกลิ่น ถิ่นใต้เรา สายลมแผ่ว คนนอนดึก ตึกระฟ้า คนไกลจ๋า อยู่อย่างไร ใจไม่เหงา กรุงเมืองใหญ่ ต่างของกิน ต่างถิ่นเนา ถึงยามเศร้า จะหาใคร ใส่ใจกัน หากจบการ ศึกษา เสร็จหน้าที่ ใต้ยังมี แม่-พ่อ รอปลอบขวัญ อีกคนหนึ่ง ยังรอ ต่อสัมพันธ์ มาสร้างฝัน สร้างตำนาน ด้ามขวานทอง