กระต่ายใต้เงาจันทร์
เหมือนตกบ่วงเงียบงันของความเหงา
โลกทั้งโลกซึมเศร้าสีเทาหม่น
เกิดเวียนว่ายอยู่ในละครคน
ชะตาว่ายวนซึมแทรกจนแปลกใจ
กระแสผ่านการเวลาหลายวิกฤต
ใต้เงาโลกเบี้ยวบิดคิดสงสัย
มีคำถามนิยามแห่งความนัย
อยู่ในโลกความสงสัยใต้น้ำตา
ทุกเรื่องราวระลึกระทึกผ่าน
อยู่ใต้ม่านมืดหม่นจนปวดปร่า
ระทดท้อขาดวิ่นสิ้นชะตา
อยู่ห้วงเหวหุบผาชะตากรรม
หยาดน้ำตารินไหลไม่สิ้นสุด
หมดแรงเรี่ยวโทรมทรุดโดนกระหน่ำ
หรือเกิดมาชาตินี้ใช้หนี้กรรม
ถึงมีแต่เรื่องรุมซ้ำทำร้ายใจ
อยากจะหยุดหัวใจไว้ตรงนี้
พอกันทีเรื่องราวเข้าใจไหม
ฉันเริ่มเหนื่อยจนท้อแล้วหนอใจ
อยากหลับใหลลืมตื่นมิฟื้นมา
แต่โชคชะตารุมเร้าอ
1248
8
0
หน้าส่วนตัว
