หน้าส่วนตัว
กุมภาพันธ์ล่วงสู่วันคืนเหน็บหนาว
ดินก็ร้าวเป็นรอยแยกแตกระแหง
สายลมก็กระหน่ำซ้ำรุนแรง
ใบไม้แห้งปลิดปลิวร่วงลงสู่ดิน
ราวบรรยากาศแห่งการพลัดพราก
จะฝังฝากสิ่งใดใกล้แดดิ้น
เพลงใบไม้ปลิดใบใครได้ยิน
เพลงแห่งการคืนถิ่นที่เกิดกาย
เกิดมาตามกาละวัฏฏะจักร
แค่พิงพักชั่วขณะจะสลาย
สัจธรรมย้ำการเกิดและเจ็บตาย
ทุกข์สุขภายกายใจรู้ชั่วครู่เวลา
ขณะใบไม้ร่วงหล่นอาจหม่นเศร้า
ดอกไม้เจ้าชูช่อต่อฝันกล้า
แม้ท่ามกลางความแห้งแล้งแห่งพสุธา
บานเบ่
1822
3
0
