แก้วประเสริฐ
ฉันเขียนกลอนขึ้นมาก็หลากรส
ทั้งเคี้ยวคดลดหลั่นรักทุกข์สุขสันต์
จนเพื่อนนั้นแหนงหน่ายไปตามกัน
แต่เพื่อนนั้นถามละได้ในความจริง
หากเพื่อนคิดเช่นนั้นฉันขอบอก
ไม่ลวงหลอกเพื่อนจะบอกในทุกสิ่ง
ฉันเคยได้ฝึกสมาธิเรียนธรรมจริง
แล้วทุกสิ่งสงบสุขทุกข์ร้างไกล
ครั้นเมื่อจิตรวมใจสงบเป็นหนึ่ง
พิจารณาซึ่งกายเราไว้อย่าไปไหน
มองให้เห็นร่างกายประกอบอะไร
เหตุไฉนจึงรวมไว้เป็นตัวตน
อันร่างกายเรานี้เกิดจากธาตุ
มีธาตุดินน้ำลมไฟรวมไม่สับสน
วิญญาณจึงเข้ามารับรู้ให้เป็นคน
หมั่นพิจารณาตนแยกไว้ให้จงดี
เมื่อรู้ร่างกายการเกิดมนุษย์นั้น
สารพันธรรมชาติ