ทรายกะทะเล
ในวันฝนตก อกสั่นขวัญสลาย
เยื้อง ย่างกายติดแน่น แก่นท้องถอน
โอ้ยะเยือกวูบหาย คลายอาวรณ์
กายกวาดกาย ทรายหยด หมดทั้งตัว
เสียงฟ้าคำราม กรจ่างฝน
กายร้อนรน ฝนสะท้านทะยานหงาย
สิ่งที่หลบกลับพบประสพกาย
หน้าชนหน้าพระพายยะเยือกเย็น
หายใจเร็วสุดสุดฉุดใจหวั่น
กอดตัวกันกลมเกลียวแก่นตัวเห็น
มือจับมือรัดแน่นประสานเซ็น
คลื่นกระเด็น พัดผ่าน ผ่านตัวเกย
ในนาทีระทึกอึกขนึก
ใจเต้นตึก โดนเร้าโรมโถมทั้งสาย
เข้าเส้นด้ายหวาดหวั่นโถมทั้งกาย
เกี่ยวพาดเสื้อกระจายสยายลม
คลึงคราเคล้ากันแนบแน่นแอ่นละโลก
ลมพัดโบกกายสะพรั่งตัวหวั่นไหว
ช่างสุขลึก ลึกถึงแก่นอยู่ข้างใน
กายวาบหวิวกระตึบใจให้ยอดบน
ตื่น
680
0
0
หน้าส่วนตัว
