ฝนทอง
เนิ่นนานที่เราพบประสบพักตร์
เริ่มรู้จักครั้งแรกเพียงยิ้มหวาน
มีไมตรีผูกพันนานแสนนาน
ที่เราสานสัมพันธ์ตลอดมา
เวลาผ่านหลายปีที่รอฟัง
จากร้อยชั่งนวลน้องร้องบอกว่า
รัก รัก รัก จากใจของกานดา
พี่อุตส่าห์รอคำรักนึกหนักใจ
พี่เคยบอกรักน้องปองครองคู่
เธอรับรู้เอียงอายทำหวั่นไหว
พี่ถามว่าเธอรักพี่บ้างหรือไม่
รักจากใจหมายเคียงข้างอย่างที่เป็น
ในน้ำคำที่ตอบขอผัดผ่อน
รอไปก่อนนะพี่อย่าเคี่ยวเข็ญ
เมื่อพร้อมแล้วจะบอกใจเย็นเย็น
เธอซ่อนเร้นความนัยไว้หลายปี
รอคำรักจากน้องจึงหมองหม่น
สู้อดทนเอาไว้อย่างเต็มที่
จะให้รอถึงไหนนะคนดี
รอคำนี้ รักพี่ จากปากเธอ ฯ