มืนมน...ว่างเปล่า เจ็บปวด..ท้อแท้ อับจน..หนทางแก้ สับสน..หนทางไป ที่นี่ที่ฉันอยู่..ไม่รู้เลยว่าที่ไหน ผู้คนที่มากมาย..ไม่ใช่คนคุ้นกัน เจ็บปวด..เกินจะกล่าว อ่อนแอ..และขี้แพ้ ไร้คน..มาดูแล ไร้คน..มาเข้าใจ แล้วฉันก็ยืนอยู่ ท่ามกลางความอ่อนไหว.. กับคำถามซ้ำซากในหัวใจ.. ฉันมีชีวิตเพื่ออะไร บนโลกนี้....
1970
1
0
หน้าส่วนตัว
