nava
๑
ลมวูบจูบพรมเส้นผม พลิก
ท้องน้ำระริกระรี้ ไหว
แผ่วซ่านผ่านซมสายลมไกว
แผ่นน้ำยวบไหวไล้ฟองฟาย
ดวงแดดซ่อนหับ-ผืนเมฆกลบ
ริมน้ำร่ำ สงบ ของยามสาย
เลียบถนนร้างผู้คน-ความวุ่นวาย
คนจรนั่งทักทายสายลม-บทกวี
เรือถีบเดียวดายในเวิ้งน้ำ
หนุ่มสาวฝากคำมิหน่ายหนี
เห็นสาวน้อยเขินอายอยู่ในที
เขวี้ยงแขนถี่ถี่ จนลิบไกล
๒
ท่องกวี หากโลกนี้ไม่มีเจ้า
เวิ้งน้ำ ฟ้า พาเศร้าเงาไม้ไหว
อินทนิล ยิ้มโบกโยกเยกใบ
เหมือนจะย้ำเย้ยใจของคนจร
๓
เมฆกู้ม่าน ฉายแดดจับท้องน้ำ
พริบพรายสีแดดสะท้อนวิบวับ
สายถนนเลียบบึง
หนุ่มสาวเดินคล้องแขน
ลมวูบหนึ่งหอบแผ่นงานกวีฉันไป
หนุ่ม-สาวไล่ตะครุบ ยื่น
1278
6
0
หน้าส่วนตัว
