เกิดมา ล้วนแตกต่าง บางอย่าง ใจของคน มืดมน หากสับสน ทุกข์ทน วกวนไป สิ่งใด ก็ไร้ค่า หากว่าตา มิอาจเห็น บางอย่าง แสนยากเย็น ต้องรู้เข็ญ บำเพ็ญใจ รู้ไซร้ ซึ่งกำหนด หมดจด มิหวั่นไหว มิเป็น ทาสของใจ รู้ซึ่งไซร้ ควรไตรตรอง มิครองใจ ตามความคิด รู้ทันจิต คิดควรปอง ปิดตา ใช้ใจมอง คิดตรึกตรอง ทำนองใจ สิ่งใด มิมีอยู่ กำหนดรู้ มิเห็นใช่ สุขแท้ อยู่มิไกล อยู่ที่ใจ ใช่พระจันทร์