เรารู้จักรักใจในอักษร เราไหวอ่อนกับคำกานท์ซ่านอ่อนไหว ทุกทุกเช้าเรานั่งเฝ้าเงาแสนไกล รออ่านถ้อยคำใดผ่านใจนี้ เราคุ้นกันเพียงวันวารหวานภาษา ใช้เวลาสื่อถ้อยร้อยสักขี ก่อสัมพันธ์สรรค์รักจากไมตรี สื่อห้วงฝันเปี่ยมปรี่ที่เราเป็น เรารู้จักรักใจในชีวิต เราไม่ผิดที่จะรับกับความเห็น ทั้งทุกข์โศกโลกกระหน่ำช้ำที่เป็น จะร้อนเย็นเราถ่ายเทเห่กล่อมกัน คือคนคล้ายเคยคุ้นเข้าคล้องรัก เหมือนรู้จักเห็นหน้ากว่าความฝัน แต่เหนือคำร่ำภาษายิ่งกว่านั้น คือเยื่อใยผูกพัน ฉัน และ เธอ .
1887
4
0
หน้าส่วนตัว
