ถ้าบังเอิญมีคนที่รู้จักฉัน ในฐานะของคนทำงานคนหนึ่งในองค์กร เชื่อได้ว่า .. คงมีแววตาแปลกใจ ก็ดูสิ ! ความมอมแมมของฉัน เนื้อตัวเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ หน้าแดงก่ำ ผมที่รวบมัดไว้ก็รุ่ยร่าย ชุดกีฬาสีขาวก็มีรอยเปื้อนเต็มไปหมด ส่วนรองเท้าผ้าใบน่ะรึ ที่สุดแห่งความซกมก ก็มันเขรอะขี้ดินเสียจนแห้งกรัง ตั้งแต่ที่ไปดุ่ม ๆ เดินดูดอกกระเจียวที่ชัยภูมิเมื่อปลายสัปดาห์ก่อน จนถึงวันนี้ ก็ยังไม่มีเวลาเอารองเท้าไปซัก ชักจะมีกลิ่นตุ ๆ แล้วล่ะ อุ๊แหวะ !