แดนไกล ไลบีเรีย
นางุเระรู้สึกว้าวุ้นและหดหู่ใจ เมื่อข้อความที่ปรากฏอยู่ในสมองของเขา ณ ตอนนี้ คือ ญี่ปุ่นต้องชนะ เขานั่งคิด มันแปลว่าอะไรกัน สงครามจะเกิดขึ้นจริงๆหรือ เขาแทบไม่อยากจะคิด ตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้เขารู้สึกดีได้คือลูกหมาน้อยที่น่าสงสารตัวนั้น เขาพยายามที่จะไม่คิดกังวล พยายามใช้เวลาที่เหลืออีก 1 สัปดาห์เพื่อเตรียมตัวสอบปลายภาคเรียนในฤดูหนาว
เมื่อแม่ของนางุเระขับรถมาถึงบ้าน นางุเระก็จัดการเตรียมที่อยู่ให้ลูกหมา เขาหาตะกร้าใบใหญ่ได้ใบหนึ่ง แล้วเขาก็หาผ้าเก่าๆสองสามผืนมารองพื้นตะกร้าไว้ เขาเตรียมชามน้ำ ชามอาหารไว้ให้ลูกหมา เขาตั้งชื่อลูกหมาว่าตัวนี้ว่า โนบิ
จำไว้นะ แกชื่อว่า โนบิ เวลาฉั
1851
1
0
หน้าส่วนตัว
