...มองออกไปทางระเบียง ฟ้าเริ่มรำไร ...ยามนี้จะมีใครบ้างที่เหมือนผู้เขียน ผู้ซึ่งใช้ชีวิตในเมืองหลวง ...แต่เฝ้ามองท้องฟ้า ดูเมฆแต่ละก้อนที่มีรูปร่างต่างกัน ...ฟ้าไม่ค่อยชัดแจ่มตานัก จนผู้เขียนแยกไม่ออกว่า ...อากาศอึมครึม หรือ เป็นเพราะชั้นบรรยากาศที่มองตรงจุดนี้ ...เช่นกัน ยามกลางคืน ระเบียงห้องนอน ...พระจันทร์มาเยือนให้เห็นอยู่บ่อย ๆ ...แทนที่จะหลับตานับลูกแกะกระโดดข้ามกำแพง เวลานอนไม่หลับ ...ผู้เขียนนับจำนวนเครื่องบินที่บินผ่าน ...แสงไฟกระพริบและเคลื่อนตัวบนฟ้า ...เมื่อตอนเด็กผู้เขียนนึกว่าเป็นดาวตก ...หลงอธิษฐานไปเสียหลายหน ..