เวลาเดินผ่านเราไปเรื่อยๆ ตลอดเวลาไม่เคยหยุดนิ่ง ฉันเดินไปข้างหน้าเคียงคู่กับเวลาที่เดินผ่านไปแต่ในขณะที่เวลาไม่เคยหลับ ไม่เคยเหนื่อย ไม่เคยหยุด ฉันกลับหลับบ้างในบางครั้ง เหนื่อยบ้างในบางเวลา และบางทีก็หยุดและปล่อยให้เวลาผ่านเลยไป ฉันเดินมาได้ไกลขนาดไหนแล้วใครจะตอบได้ และอีกแค่ไหนจึงจะถึงจุดหมายยิ่งไม่มีใครรู้ เราไม่รู้หรอกว่าจุดหมายมันอยู่ใกล้ไกลแค่ไหน เพราะเราไม่เคยล่วงรู้อนาคต แต่เราก็พอจะรู้ได้ว่าจุดหมายของเรามีแนวโน้มจะออกมาในรูปแบบใด จากผลของการกระทำในอดีต และปัจจุบันแต่มันก็อยู่ในเงื่อนไขที่ว่าไม่มีอุบัติเหตุระหว่างเดินทางด้วย เพราะหากเกิดอุบัติเหตุขึ้นแล้วแน่นอนอนาคตอาจจะเป็นไปในทางท