และแล้วการกลับมาของความโศกเศร้าเข้าเข้ามาอีกยังคงวนเวียน
อยู่รอบกายผมตลอดเวลา บางครั้งต้องรอเวลา
ที่แสนจะยาวนานเพียงเพื่อกลับมา
ยังดินแดนแห่งหยดน้ำตา แม้ไม่ได้หลั่งใหล
ดุจสายฝน แต่พอจะทำให้ชุ่มฉ่ำไปด้วยความเหลาหงอย
เวลานี้ก็เช่นกัน
เสียงสะอื้นดังก้องในใจผมเรื่อยไป ครั้งแล้วครั้งเล่า
โดยไม่มีที่สิ้นสุด ทิ้งไว้เพียงชั่วข้ามคืน ก่อนกลับเป็นปกติ
โอ้... ความเศร้าเอ่ย ใยจึงโฉบเข้ามาในหัวใจของข้าตลอดเวลา
ใยไม่นำพาความปลื้มปิติมาให้ข้าบ้าง
ตอนนี้อาจเป็นสายรุ้งที่ขาดสะบั้น และถูกขับไล่ออกจากกลุ่ม
ช่างโดดเดี่ยวอะไรเช่นนี้
สายรุ้งเพื่อนที่เหลือหายไปไหน ข้าสูญสิ้นแม้มิตรภ
879
2
0
หน้าส่วนตัว
