เรื่องสั้น นิยาย

ยิ่งดึกยิ่งหนาว ..หนึ่งหนาวนั้นย่อมเนิ่นนาน .. กว่าใคร
ฉันแหงนมองฟ้า ดาวที่ตะกี้เห็นกระจ่างใส ตอนนี้ถูกบังด้วยเมฆครึ้มฝน
หากมีพายุฝน จะเป็นเช่นไร กลางดึกเช่นนี้ จะหาที่หลบหลีกตรงไหน
เขาจะพาฉันหลบฝนหรือเปล่า ฉันแค่คิดในใจ ไม่กล้าที่จะถามเขา
เพียงแต่รอเท่านั้น แต่ทว่า ...เสิ้ยววินาที บางทีก็นานเกินรอ.. 


“ ตามสบายนะครับ นอนหลับฝันดี ผมจะอยู่ใกล้ ๆ ตรงนี้ มีอะไร หรือจะไปไหนเรียกผมได้นะครับ ไม่ต้องเกรงใจ ..  ”
“ ค่ะ ถ้าเผื่อฝนตกล่ะคะ ..  ”
“ เต้นท์นี้กันฝนได้ครับ คุณไม่ต้องกังวลหรอก..  ”
“ แล้วคุณจะอยู่ที่ไหน..  ” ที่ถาม เพราะฉันไม่รู้ว่า เมื่อฝนตก ฉันที่ปลอดภัยในเต้นท์ เขาล่ะจะอยู่ไหน
				
 16    0    0