เจ้าขาว
บ่อยๆที่การกดเบอร์ถึงบางคนคล้ายกับการส่งข้อความชิงโชค
ต้องคอยลุ้นด้วยใจระทึกว่าคนนั้นจะรับหรือไม่
ครั้นเมื่อรับแล้ว ก็กลายเป็นคุยเรื่องอื่นมากมาย
สุดท้ายสิ่งที่อยากบอกนั้นก็ถูกเก็บงำเช่นเดิม
เมื่อความคิดถึงเคลื่อนไหว
ใจพยายามหาทางออก
มือก็เริ่มเคลื่อนไหวร่ายตัวอักษรลงบนกระดาษ
จริงอยู่ที่ความยาวของหน้ากระดาษไม่อาจวัดปริมาณความคิดถึงได้
แต่ความตั้งใจนั้นย่อมถูกถ่ายทอดออกไปแน่นอน
ถึงอย่างนั้น
บางครั้ง
ข้อความสั้นๆ ก็สามารถเดินลึกเข้าไปเคาะประตูหัวใจของผู้อ่าน
และหลายครั้ง ถึงพยายามจะเขียนให้สั้นก็กลับยืดยาว
คล้ายว่าเรื่องราวและความรู้สึกช่างมากมาย
มากเกินจะถ่ายทอดลงบนกระดาษ
แ
1724
0
0
หน้าส่วนตัว
