ผู้คนต่างอยู่ในโลกอีกใบที่หมุนเงียบๆอยู่ภายในซ้อนกับโลกอีกใบที่หมุนจริงๆอยู่ภายนอก มุมสัมผัสของแต่ละคนต่างกางรัศมีออกไปตามแต่องศาของประสบการณ์ ทั้งความสูขสมหวังยินดี ั้ทั้งน้ำตาโศกเศ้ราต่างกรรมต่างวาระที่ไม่เคยซ้ำกันแม้แต่วินาทีเดียวกันของแต่ละคน แต่เธอเชื่อเช่นกันว่าสักวันหนึ่งในวงจรชีวิตนี้จะต้องรู้จักแต่ละชุดของประสบการณ์เหล่านี้ครบถ้วน อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
ถูกอยู่สถานีรถไฟที่เรียงรายอยู่ตามรายทางรางรถไฟ ปรากฏอยู่ตั้งแต่การวางแผนผังแล้ว แต่ชีวิตแท้ๆของแต่ละคนนั้นเล่า เราไม่อาจกำหนดได้ว่ารถไฟสายชีพจรนี้จะหยุดจะไป จะตกรางเมื่อไร เพียงแต่ใช้จิตเป็นดังคนขับขบวนรถไฟชีวิตนี้ไปตามรางสายชะตา
1025
12
0
หน้าส่วนตัว
