๕ ตามที่ท่านขอให้ข้าพเจ้า เขียนเรื่องสั้นให้มากขึ้น ใส่โคลงกลอน ให้น้อยลงไปในเล่มนั้น ข้าพเจ้า ก็ตอบท่านไปว่า ด้วยจิตวิญญาณของข้าพเจ้าแล้ว กลอนทั้งหลายนี้หลั่งไหลมา ราวทำนบกั้นน้ำพังทะลาย จึงเป็นความเป็นไปไม่ได้ ที่ข้าพเจ้าจะไม่นำโคลงกลอนอันเป็นจิตวิญญาณ ของข้าพเจ้า ใส่ไปในหนังสือเล่มต่อไป ถึงท่านจะไม่ชอบ ถึงตลาด จะไม่ชอบ แต่นี่มันตัวตนวิญญาณของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะไม่มีสิทธิ์ทำเชียวหรือ ท่านอาจารย์ พระครุฯ ท่านก็ เปรยว่า นี่แหละหนอ เปรียบเหมือน สอนหนังสือสังฆ