หมอกจาง
บ่ายแห่งความคิดถึง ในห้วงวันที่ฤดูฝนร่วงหล่นอยู่นอกหน้าต่าง
อากาศเปียกชื้น ท้องฟ้าคลุมด้วยสำลีสีหม่น
สายลมอ่อนเบาพัดเปะปะ คล้ายดังสับสนและก็คล้ายดังร่าเริง
ต้นไม้ต้นเล็กเล็กแทงยอด ใบของมันสีเขียว รากของมันหยั่งลึก
บางห้วงขณะ ความคิดนั้นเบากว่าอากาศ
มันลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าสูง ลอยผ่านหมอกและเมฆครึ้ม
กาลเวลาเหมือนหน้าหนังสือ พลิกย้อนกลับไปสู่หน้าที่โปรดปราน
กลั้นลมหายใจเมื่อไล่สายตาไปตามบรรทัด หัวใจพองโตเสียจนต้องเผลอยิ้มออกมา
เรามีห้วงเวลาร่วมกันช่วงหนึ่ง
พูดคุยกัน เดินเคียงข้างกัน และพบเห็นสิ่งเดียวกัน
แต่ถึงกระนั้น-ความทรงจำ-เราต่างคนต่างเขียน
และซ่อนเก็บมันเอาไว้ ไม่ยอมให้อีกฝ่ายแ
1697
0
0
หน้าส่วนตัว
