เหมือนม่านมืดหม่นมัวสลัวแสง จากฟ้าแจ้งกระจ่างสว่างเห็น สัมผัสเพียงลมรื่นให้ชื่นเย็น อีกเสียงดังไม่ว่างเว้นในวารวัน หัวใจเต้นเน้นจังหวะให้รับรู้ ว่าชีพยังคงอยู่ไม่ผิดผัน หายใจเข้าเป่าออกอีกหมื่นพัน เฉกเช่นจันทร์ตะวันจ้ามิลาไป โลกอบอุ่นกรุ่นกลิ่นแผ่นดินเช้า นกหยอกเย้าเล่าขันขับเสียงใส ยะเยือกเย็นน้ำค้างพร่างผืนไพร ต้องแสงจันทร์อันไสวในจินดา ไม่ต้องเห็นสิ่งใดไม่อยากเห็น โลกที่เป็นป่วนแปลกแหลกปัญหา เมื่อสิ้นแสงสิ่งใดในแววตา คงสุขกว่าละครชีวิตอันอิดอวล
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
Lovings
กวีปกรณ์ เลิฟ 0 คน
Lovers
0 คน เลิฟกวีปกรณ์
Lovings
กวีปกรณ์ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
2299
