10 ตุลาคม 2545 11:26 น.
burst
อุแว้......อุแว้....อุแว้......
คำแรกเรียกแม่ใช่ไหม
ลืมตาดูโลกคราวใด
ให้รู้ว่าไม่ใช่สิ่งที่ดี
เราเกิดมาชดใช้กรรม
สิ่งต่างๆที่เคยทำไว้ก่อนนี้
เราเกิดมารับทุกอย่างที่ควรมี
ผิดถูกชั่วดีปะปนกัน
บ้างเกิดมารวยสวยสง่า
บ้างเกิดมาแขนขากุดสั้น
บ้างเกิดมาเหมือนเป็นของกำนัล
บ้างเกิดมาเหมือนสวรรค์ถีบส่งมา
ใช้ชีวิตอย่างไม่คิดถึงจุดนี้
ทั้งชั่วดีล้วนมีแต่ปัญหา
จวบจนเฒ่าย่ำแย่แก่ชรา
จึงหวนคิดถึงที่มาการจากไป
หากตายแล้วจะไปไหนเราไม่รู้
แค่พรุ่งนี้อยากจะดูยังไม่ได้
ปัจจุบันยังไม่เห็นที่เป็นไป
แล้วตายแล้วไปไหน....ใครตอบที
อีตอนอยู่อยากจะรู้ว่าไปไหน
อีตอนไปไปถึงไหนไม่รู้นี่
รู้แต่ว่าตอนที่อยู่กูทำดี
รู้เท่านี้ก็เพียงพอต่อบุญกรรม
หมั่นทำดีเข้าไว้ก่อนตายหนอ
อย่ามัวรออย่ามัวท้อให้ตอกย้ำ
ว่าชีวิตควรคิดดีมีศีลธรรม
ตายไปแล้วผลบุญนำให้สุขใจ
ผมไม่รู้ตายแล้วไปไหนดี
รู้แต่ว่าชีวิตนี้ทำดีได้
ไม่เห็นหรอกสวรรค์ก็ทำไป
ทำได้แค่ทำไหว....สุขใจเอย
-------------------------------------------
คุณพ่อคุณแม่ผมเป็นครูสอนอยู่โรงเรียนประถมในชนบท
จังหวัดนครนายก เด็กหลายๆคนไม่มีเงินเรียน ไม่มีเงินซื้อข้าว
ผมหาทางขอเงินบริจาคเด็กๆเหล่านั้นทุกๆเดือน จากพี่ๆที่บริษัทบ้าง
จากเงินส่วนตัวบ้าง จากเจ้านายบ้าง จากคนรู้จักบ้าง ตอนนี้เด็ก
หลายๆคนได้เรียนต่อ ได้ทุนการศึกษา ไม่ต้องไปขายยาอย่างเด็ก
โรงเรียนอื่นๆแถวนั้น เป็นความสุขใจมากๆของผมที่ช่วยเค้าได้ครับ
ใครสนใจจะช่วยผมบ้าง โทรมาที่ 0-2240-3700 ต่อ 1246 เวลาทำงานนะครับ
เป็นการบอกบุญ ไม่ช่วยไม่เป็นไร บอกสิ่งที่ดี นำมงคลมาสู่ชีวิตคนอ่านครับ
9 ตุลาคม 2545 16:54 น.
burst
นั่นเมฆครึ้มอืมครึมดูซึมเซา
นั่นเม็ดฝนหล่นเอาเราใจหาย
นั่นฟ้าแลบแสบตาเมื่อคราใด
นั่นกระทบถึงใจคนไกลกัน
ฟ้าเปลี่ยนไปตามฤดูก็รู้แน่
แต่ใจคนอาจผันแปรยิ่งกว่านั้น
ฤดูใจมีเท่าไหร่...ไม่รู้มัน
ถึงฟ้าเปลี่ยนทุกวัน...ไม่เท่าใจ
สำหรับฉันฟ้าเปลี่ยน...ใจไม่เปลี่ยน
แม้คลื่นฝนวนเวียนอยู่ใกล้ๆ
เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าน่าตกใจ
มรสุมหนักแค่ไหนใจยังทน
แต่...ฝนที่ตกทางโน้นอีกกี่ที
หนาวถึงคนทางนี้...ช่างสับสน
ฉันแน่ใจว่าใจฉันมันยังทน
แต่หัวใจแต่ละคนไม่เหมือนกัน
หากฟ้าเปลี่ยนใจจะเปลี่ยนเหมือนกันไหม
ฉันแน่ใจว่าไม่ใช่หัวใจฉัน
แต่ใจเธออาจสั่นไหวไปทุกวัน
คิดแล้วใจของฉันชักไม่ดี
จึงมองฝนอย่างคนที่เงียบเหงา
มองเห็นฝนเป็นดั่งเราในวันนี้
มองฟ้าไกลดูสดใสดูสวยดี
แต่ฟ้าฝนตรงนี้กลับมืดมัว
เธอจะลืมฉันไหมฟ้าไกลจ๋า
ที่ตรงนี้มีน้ำตา..ฟ้าสลัว
ยิ่งคิดมากเท่าไหร่..ใจยิ่งกลัว
ฝนยังตกไม่ทั่ว...กลัวใจเธอ
9 ตุลาคม 2545 15:34 น.
burst
ปาดเหงื่อปาดน้ำตา
และเงยหน้าขึ้นมาดูฉันไว้
คนอย่างฉันไม่มีอะไร
มีแต่ตัวกับหัวใจเท้าติดดิน
ร่องรอยแห่งความอดทน
แม้ลำบากลำบนไม่จบสิ้น
แต่ไม่ง้อ...ขอใครกิน
เสียงความหวังยังได้ยินก้องหัวใจ
ยื่นมือมาเถิดเพื่อนเอ๋ย
อย่าเศร้าไปเลยเริ่มต้นใหม่
หากสองขายังมีให้เดินไป
สองแขนยังคว้าไขว่อย่ารีรอ
ใจยังเต้น.......แม้แผ่วเบา....ก็ยังเต้น
ตายังเห็นหนทางสว่างหนอ
อยากร้องไห้อยากเศร้า...เอาให้พอ
เช็ดน้ำตาแล้วไปต่อพอกันที
กำลังใจเกินร้อยฉันคอยให้
เธอต้องการแค่ไหนเอาที่นี่
คนอย่างฉันไม่เคยลืมหรอกไมตรี
ยังเป็นเพื่อนที่แสนดีคอยช่วยนาย
หากลุกแล้วคราวนี้ยังล้มลง
จะประคองให้ยืนตรงให้จงได้
อย่าให้ใครดูถูกลูกผู้ชาย
ให้ไหล่ตึงอกผายใจแกร่งทน
เก็บความเจ็บเป็นแผลเป็นคอยเตือนใจ
สมรภูมิฝากไว้กี่ร้อยหน
ฉันจะร่วมล้มลุกทุกข์ยอมทน
ตายกี่ครั้งกี่หน...ฉันร่วมทาง
9 ตุลาคม 2545 15:24 น.
burst
อาจไม่ครบสามสิบสอง
ไม่งดงามชวนมองอย่างใครเขา
อาจแก่เกินวัยหรืออ่อนเยาว์
ไม่สมบูรณ์อย่างใครเขาต้องการ
อาจไม่มีแม้ข้าวกิน
หูไม่ได้ยินน่าสงสาร
หรือร่างกายพิกลพิการ
ถูกคนด่าวิจารณ์นานา
แต่....ถ้าเค้าเป็นคนนั้น
คนที่มีความผูกพันอันล้ำค่า
คนเดียวที่เป็นหนึ่งเสมอมา
เค้าเป็นคนที่มีค่ากว่าใครๆ
คนที่มีค่าที่สุด....ในชีวิต
คนที่คุณไม่คิดจะมีใหม่
หนึ่งเดียวที่รักคุณเกินใคร
เหมือนมีรักสลักไว้ในวิญญาณ
ไม่ว่าเค้าจะเป็นอะไร
จะบอดใบ้ชวนให้น่าสงสาร
คุณจะร่วมทนทุกข์ทรมาน
คุณจะร่วมจิตวิญญาณนิรันดร
หากเค้ามีค่าที่สุด...ในชีวิต
คุณคงไม่คิดเรื่องเดือดร้อน
มีแต่ความเมตตาและอาทร
ไม่อาจทนคำวิงวอนจากสายตา
โชคดีแค่ไหน...หากมีคนนั้น
ชีวิตที่เปลี่ยนผันแต่สูงค่า
คุ้มเกินคุ้มแค่ไหน...ได้เกิดมา
และมีคนบอกคุณว่า.....ฉันรักคุณ
------------------------------------------------
การที่ได้รักใครและมีใครรักคุณตอบ มันเป็นความสุข
ที่สุดในชีวิตของผมเลยล่ะครับ ผมคิดว่าผมโชคดีมากๆ
ที่เกิดมาชาตินี้แล้วมีคนให้ผมรักมากมาย และมีคนที่รัก
ผมมากมายเช่นกัน ขอให้ทุกคนมีความรักให้กันครับ
2 ตุลาคม 2545 17:51 น.
burst
สังคมไทยเป็นไงกัน
แบ่งชนแบ่งชั้นกันง่ายๆ
คนมีฝีมือ...น่าเสียดาย
กลับถูกให้ร้ายเพราะอ่อนเยาว์
สังคมไทยถือ senior
ไม่ใช่ป๋าไม่ใช่เฮีย..อย่างเขา
จะถูกตีตราว่าอ่อนเยาว์
อย่าปีนเกลียวกับเขาจะเจ็บตัว
อะไรกันหว่า?
อายุเค้ามากกว่าน่าปวดหัว
จำเป็นไหมเราต้องกลัว
เดี๋ยวเค้าหาว่าลืมตัวจะทำไง
หรือผู้ใหญ่ผิดไม่เป็น
จึงเอาแต่เห็นเด็กเหลวใหล
เด็กก็มีหัวใจ
กิน ขี้ เยี่ยว ร้องไห้ เป็นเหมือนกัน
แต่เด็กกลับผิดกว่า
เพราะอายุมันช้ากว่าเท่านั้น
ตัวเลขมันเพิ่มไม่ทัน
จึงได้แบ่งชนแบ่งชั้นกันทุกที
ด๊อกเตอร์โง่เป็นไหม
ผุ้จัดการทำอะไรไม่ผิดนี่
ลูกนายกโกงจริงไหม...ไม่รู้ซี
เพราะผู้ใหญ่เป็นอย่างงี้.....ผิดได้ไง
แต่ถ้าเด็กทำผิด
ผู้ใหญ่มันดันคิดหมั่นไส้
ไม่เรียวตี คาดโทษ โกรธแทบตาย
หาว่าเด็กอะไร...ไม่รู้ฟัง
ผู้ใหญ่ครับ...ฟังเด็กหน่อย
แล้วค่อยๆ ฟื้นความหลัง
ตอนนี้...โตแล้วหรือยัง
มีสติสตังบ้างเป็นไร
ท่านก็เคยเด็กมาก่อน
ค่อยๆบอกค่อยๆสอนกันดีไหม
อย่าให้เด็กถอนหงอกตอนเลยวัย
สอนทั้งตัวทั้งหัวใจ....ให้เติบโต
หน้าส่วนตัว
937
