28 ตุลาคม 2545 13:35 น.
burst
สิ่งจำเป็นที่สุดในชีวิต
คือการได้มีหัวคิดใช้เหตุผล
สิ่งที่ทำให้สัตว์ต่างจากคน
นั่นก็คือเหตุผลความเข้าใจ
อย่าได้ใช้อารมณ์ สัญชาติญาณ
มันเหมือนสัตว์จัณฑาลแล้วรู้ไหม
คนต้องมีความคิดสะกิดใจ
ให้รู้ว่าสิ่งไหนควรจะทำ
แต่คนมันมีอารมณ์เหมือนสัตว์ป่า
มีร้องไห้เฮฮาบ้าและขำ
ยามอารมณ์เหนือเหตุผลคนไม่จำ
ไม่รู้สิ่งใดควรทำดีไม่ดี
หากคุณเป็นคนแบบนี้โปรดรู้ไว้
ใช้อารมณ์เมื่อไหร่คิดถึงนี่
คิดถึงความแตกต่างให้จงดี
คนกับสัตว์นั้นมีดีต่างกัน
หมากัดแมวเพราะมันเกิดเป็นอย่างนี้
แมวกัดหนูเรารู้ดีเป็นอย่างงั้น
เพราะมันเกิดมาหากินแย่งถิ่นกัน
สัญชาติญาณบ่งบอกมัน...ทำอะไร
คนกัดคนควรไหมเกิดเป็นอย่างนี้
เราเกิดมาทำดีเป็นบ้างไหม
มีเหตุผลก่อนจะทำ..จำขึ้นใจ
ให้แมวหมามันด่าได้...ว่าต่ำทราม
เคยเห็นมั้ยหมามันคิดก่อนกัดแมว
เห็นแต่มันกัดแล้วไม่เคยถาม
มันไม่มีเหตุผลคนประนาม
แต่ก็ไม่เคยทรามเหมือนบางคน
คนกัดคนอันเหตุผลไม่เคยมี
คนอย่างนี้ไม่มี..หรอกเหตุผล
เกิดเป็นแมวหมูหมาไม่น่ายล
ดังนั้นเกิดเป็นคนควรทำดี
25 ตุลาคม 2545 17:18 น.
burst
ไม่ได้แต่งกลอนครับ นี่คือรูปผมกับสาวปริศนา ไม่ระบุชื่อ ให้เพื่อนๆพี่ๆเดาเอาว่าเค้าเป็นใคร ใบ้ให้นิดนึง ไม่ใช่แม่ ไม่ใช่ญาติผู้ใหญ่ ไม่ใช่น้อง ไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้อง ไม่ใช่คนรู้จัก ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่สหาย ก็เดาเอาครับ
25 ตุลาคม 2545 17:04 น.
burst
โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก โป๊ก
ใช่เป็นเสียงเคาะกะโหลกนะพี่จ๋า
แค่ได้ยินและดมกลิ่นที่ลอยมา
ก็รู้เลยล่ะว่า...ส้มตำปู
ต่อไปนี้..จะเล่าถึง..อาหารอร่อย
คือส้มตำกินบ่อยๆใช่เลิศหรู
น้ำตาลนิดมานาวหน่อยซอยถั่วพลู
กระหน่ำพริกขี้หนูถึงรสไทย
ให้เผ็ดแซ่บจี๊ดจ๊าด.....ปากตลาดยังยอมแพ้
ลิ้นใครที่ว่าแน่ยังต้องแย่เชื่อไหม
ใส่ปูตัวโตร้องโอ้โหถึงใจ
ตำเข้าเนื้อเมื่อไหร่เป็นได้เห็นดี
นั่นแหละรสความรักที่ฉันรู้
รักเหมือนส้มตำปูรสอย่างนี้
ถึงพริก ถึงมะนาว มีกลิ่นคาวกำลังดี
น้ำตาไหลทุกทีแต่ก็ยังติดใจ
ความรักมันเผ็ดมันร้อนปากบาน
แต่ยังรักกันทุกวันเชื่อไหม
ความรักแฝงพิษแรงฤทธิ์เพียงใด
ก็ยังสมัครใจมารักทุกครา
ยิ่งกินยิ่งล้า...น้ำตานอง
สองมือประคองป้องปากซู่ซ่า
เลิกกินไม่ได้...เหมือนมีมนตรา
เสน่ห์สากแม่ค้าตำได้เผ็ดจริง
ความรักมันเจ็บจี๊ดๆจ๊าดๆ
แต่ก็ไม่อาจตัดใจโยนทิ้ง
ส้มตำรสเด็ดแม้เผ็ดจริงๆ
โดนใจอย่างยิ่งไม่อาจลืมมัน
ความรักจึงเหมือน...ส้มตำปูเค็ม
ถึงเผ็ดก็เปรมถึงเครื่องในฉัน
สมรักสมรสกินหมดทุกวัน
ความรักของฉัน.....คือส้มตำปู
25 ตุลาคม 2545 13:35 น.
burst
ไม่รู้คุณเป็น....เหมือนผมไหม
หากเมื่อวานบอกรักไปให้เขารู้
วันนี้....ตื่นเต้นน่าดู
อยากจะรู้คำตอบ...เค้าว่าไง
คุณเป็นเหมือนกันหรือเปล่า
หัวใจของเรามันสั่นไหว
เต้นตูมตามเหมือนว่าจะขาดใจ
ไม่รู้เค้าจะว่าไง Yes หรือ No
รู้แต่ว่าเขาหน้าแดงๆ
หรือว่าเราพูดแรงเลยโมโห
แค่บอกรักไปใช่ใหญ่โต
หรือว่าเธอจะ say NO! โอ้...กังวล
กลับมาถึงบ้านนอนไม่หลับ
นั่งคำนวนนั่งนับร้อยเหตุผล
แหม...เราให้ใจไปทั้งคน
จะมีหรือที่พ้นตอบ O.K.
แต่เอ๊ะ...มันก็ไม่แน่
ใจหญิงอาจเปลี่ยนแปรและหันเห
อาจมีอีกชายหนุ่มคอยทุ่มเท
ใจเธออาจรวนเรตามคารม
โอีย....จะบ้าตาย
ความสับสนวุ่นวายหมักหมม
กอดหมอนนอนทุกระทม
มองโทรศัพท์แล้วข่มใจรอฟัง
เจ้าประคู้น...เสียงกริ๊งดังเมื่อไหร่
ขออย่าให้ใจต้องหมดหวัง
อยากได้ยินเสียงเธอดังๆ
บอกว่า..ตกลง...สักครั้งเถอะขวัญใจ
ตีหนึ่งล่วงผ่านถึงตีห้า
หกโมงเช้าผ่านมาแล้วใช่ไหม
ทั้งคืนเธออาจคิดแทบบ้าตาย
ว่าจะตอบยังไงให้แก่กัน
กริ๊งงงงงงง......เสียงโทรศัพท์มา
มือสั่นไปถึงหน้าแล้วฉัน
ประคองมือยกหูขึ้นเร็วพลัน
ฮัลโหล....เธอใช่ไหมนั่น..วานบอกที
อุแม่เจ้า...เป็นเธอจริงๆด้วย
ตายล่ะถึงคราวซวยแล้วหรือนี่
ฮัลโหลว่าไงจ๊ะคนดี
คำตอบเมื่อวานนี้เธอว่าไง
ถามด้วยใจเต้นโครมคราม
คำตอบของคำถามออกแบบไหน
เธออึ้งเงียบเหมือนลองใจ
หรือไม่รู้พูดยังไงกับฉันดี
ดีใจนะ...เธอบอกงั้น
ดีใจที่เมื่อวานบอกคำนี้
ดีใจที่เธอรักฉันเสียที
เพราะว่าก่อนหน้านี้...คิดเหมือนกัน
โอ้วววว.....ภูเขาออกจากอก
เอาหัวโขกข้างฝาบ้าแล้วฉัน
ดีใจเอ๊ย...ดีใจแทบไม่ทัน
คำตอบเหมือนเสียงสวรรค์มาปลอบใจ
ต่อแต่นี้จะมีแฟนเป็นตัวตน
จะหายเหงาหายมืดมนแล้วใช่ไหม
ต่อแต่นี้จะมีแฟนไว้อวดใคร
มีปัญญาหาได้แล้วล่ะ...แฟน
25 ตุลาคม 2545 11:12 น.
burst
วันนี้มี...พรุ่งนี้...ฉันไม่รู้
ของเคยเห็นเคยดูรู้ได้ไหม
ว่าพรุ่งนี้ของดีดีเปลี่ยนมือไป
ยึดถือมันไว้ไม่ได้ใช่ของเรา
ของเคยมีก็ไม่มีสักวันหนึ่ง
เหลือเพียงความคิดถึงไว้ให้เหงา
นั่นของกูนี่ของกูรู้แค่เรา
ยึดเอาไว้ก็เศร้าเราจนใจ
ใจเคยมีก็ไม่มีในวันหน้า
หากวันนี้ยังถือว่ามีใจให้
วันพรุ่งนี้ใจดีดีก็เปลี่ยนไป
ยึดถือมันไว้ไม่ได้เช่นเดียวกัน
ใจของเราตัวของเรายังไม่อยู่
ตายไปแล้วอยากรับรู้ก็เกินฝัน
ตัวของเรายังไม่อาจดูแลมัน
รอเวลาสักวันเขาเอาไป
อย่าไปยึดไปถือเลยความรัก
อย่าไปยึดติดนักรักเหลวใหล
รักแค่เพียงให้รู้ว่าไม่เดียวดาย
รักแค่เพียงผ่อนคลายหายกังวล
สิ่งที่มี..คือไม่มีในความจริง
มีพบแล้วมีทิ้งทุกแห่งหน
นับประสาอะไรใจของคน
มีหมุนเปลี่ยนเวียนวนไปตามกาล
แค่วันนี้สิ่งที่เราเป็นเจ้าของ
เราควรต้องดูแลไว้อย่างนั้น
ถนอมรักถนอมใจกันและกัน
ปัจจุบันจะหอมหวานซาบซ่านใจ
ดูแลเมื่อตอนที่มีดีที่สุด
เราไม่รู้ว่าจะหยุดอีตอนไหน
ชีวิตนี้ไม่รู้หรอกเส้นตาย
จงทุ่มเทหมดทั้งใจให้แก่กัน
หน้าส่วนตัว
610
