11 พฤศจิกายน 2547 17:50 น.
Completely
สา --- ระ --- แน
เป็นเธอแน่ๆ ... อย่าเข้ามาแส่ ... ได้ไหม
เพื่อนเขาทะเลาะกัน ... มันเรื่องภายใน
อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ... หยุดกรอกหูเพื่อนฉันได้ไหม ... ยัยตัวดี
มันไม่ใช่เรื่องของเธอ
อย่ามา --- สะเหร่อ --- จุ้นจ้านอะไรแถวนี้
อย่าทำตัวเป็นมาลีวัลย์ ... หรือทำได้แค่นั้น ... บอกที
เดี๋ยวเราก็คืนดี ... อย่าได้คิดช่วงชิง
เพื่อนใคร ... เพื่อนมัน
แล้วนี่ ... ก็เพื่อนฉัน ... ยัยผีสิง
อย่าได้คิดขโมย ... มุขเก่าๆโหล่ยโท่ย ... ต้องโละทิ้ง
หยุด ... อย่าได้อิงนางอิจฉา ... ช่อง 7 เลย
การกระทำแบบนี้ ... รับไม่ได้
แต่นี่เป็นแค่ครั้งใหม่ ... ครั้งแรก ... ฉันยอมเฉย
อย่าให้ถึงหูอีกที ... ว่าผีเจาะปากเธอมาพูด ... อย่างเคย
ได้เห็นดีกันแน่ ... เธอเอ๋ย ... เธอจะเอ่ยอะไรไม่ได้
--- ไปอีกนาน ---
11 พฤศจิกายน 2547 17:36 น.
Completely
ขอโทษ ... ขอโทษ
ฉันไม่ได้โกรธ ... ได้โปรดหยุดพูด
สิ่งที่เธอแก้ไม่หาย ... โรคปากไม่มีหูรูด
มีปากเหมือนมี ...! แล้วจะพูดไปทำไม
ฉันไม่ได้โกรธ ... ไม่ได้เกลียด
แต่มันเสียด ... มันแทง ... เข้าใจไหม
ย้ำทำไม ... ฮะ ... ย้ำทำไม
ว่าฉันไม่มีใคร ... เพราะไม่สวยใส ... ไม่เหมือนแฟนเธอ
ปากอย่างนี้ ... สักวัน
แฟนเธอคงทนคบไปอย่างนั้น ... คอยทีเผลอ
ด้วยความหมั่นไส้ในปาก dog dog ... ของเธอ
ดักเลาะปาก ... เอาให้เพ้อ ... เจอแต่เหงือก!!!
11 พฤศจิกายน 2547 14:56 น.
Completely
เปลี่ยนทางเดินเลือกทางแยกดูดีไหม
หาทางใหม่เดินดูบ้างเพื่อสร้างฝัน
ปิดทางเก่าเอาไว้ก่อนหลีกทางตัน
เพื่อสร้างสรรค์สรรสร้างทางชีวา
เปลี่ยนมุมมองความคิดมิผิดหวัง
สร้างพลังให้ใจเราไม่อ่อนล้า
มองมุมแคบแอบในมุมกลุ้มอุรา
ลองเปิดตาเปิดความคิดพินิจฟัง
มัวยึดถือดื้อตนเป็นหลักใหญ่
เหมือนปิดใจปิดตนเองในกรงขัง
ฟังดูเถอะ ... หยุดดื้อดึงหรือฉุดรั้ง
ใจจะพังด้วยโมหะฉะในใจ
โลกรุ่มร้อนหากใจแคบโลกคงแย่
ไม่เหลียวแลสำรวจตนคงไม่ได้
เปิดตัวเองเปิดตาเปิดหัวใจ
ฟังกันไว้เชื่อในกัน ... เท่านั้นพอ
จะต้องการสิ่งใดมากกว่านี้
อัตตามีอย่างมากมายใจสึกหรอ
ละตัวตนเพื่อพ้นศักดิ์ที่ค้ำคอ
แล้วเดินต่อ ... ต่อสันติที่ขาดลง
10 พฤศจิกายน 2547 01:03 น.
Completely
เมื่อความรักแปรเป็นความชัง
เราต่างถูกขังในภาพเงาของความสดใส
เมื่อต่างยึดติดกับภาพฝัน ... ไม่มองความจริงที่เป็นไป
ว่ารักเรามันเก่าไป ... เมื่อมีรักใหม่มาแทนกัน
จะเฝ้าทนไปเพื่ออะไร
เมื่อทุกลมหายใจ ... เราต่างคิดถึงคนของใจ ... คนนั้น
เมื่อความรักเป็นแค่อดีต ... เหมือนมีดกรีดใจ ... ทุกเมื่อเชื่อวัน
มาเถอะนะ ... คุยกับฉัน ... จบกันเสียที
ก่อนที่จะเราจะเกลียดกัน
อยากรักษาความรู้สึกดีๆไว้ ... เพียงเท่านั้น ... เพื่อหลีกหนี
หนีจากรักร้าว ... หนีจากภาพเก่าๆ ... ที่เรามี
พอเถอะนะ ... พอแค่นี้ ...
ลาก่อนคนดี
จากนี้ ... ไม่มี --- เรา ---
8 พฤศจิกายน 2547 02:35 น.
Completely
จะดั้นเมฆคว้าดาวที่พราวแสง
ด้วยสองแรงมือน้อยค่อยค่อยฝัน
จะถักทอไอหมอกแห่งดวงจันทร์
ด้วยหัวใจ ... มีเท่านั้น ... ฉันกล้าดี
มีสองเท้าเล็กเล็กไม่สะอาด
แต่ไม่ขลาดพลังใจใช่ถอยหนี
ฉันต่ำต้อยน้อยศักดิ์หากภักดี
ต่อชีวีที่มั่นคงไม่หลงทาง
ยากจะเอื้อมมือคว้าดาวดวงสวย
ฉันร่ำรวยเพียงความหวังเพื่อสรรสร้าง
เป็นกำลังให้สู้ไปไม่ลาร้าง
ไม่ปล่อยวางทิ้งความฝันให้ลาไกล
ฉันยืนอยู่ ที่นี่ ... ณ พื้นโลก
บางคราโศกแสนเศร้า เหงา ... หวั่นไหว
สูงขึ้นสูงฉันยิ่งหนาวร้าวฤทัย
น้ำตารินจากหัวใจในวิญญาณ
แต่จะหนาวสักเท่าใดฉันไม่ท้อ
จะยืนรอแสงอาทิตย์อย่างกล้าหาญ
แม้โดดเดี่ยวอาจเดียวดาย ... หากชื่นบาน
เพียงเพื่อสานปณิธานแห่งชีวา
และฉันรู้ว่าสักวัน ... ต้องทำได้
จะชื่นชมสมใจในห้วงหล้า
แม้นดวงดาวอยู่ไกลสูง ... สูงสุดฟ้า
จะดั้นเมฆบนเมฆา ... ไปคว้าดาว
หน้าส่วนตัว
1110
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟCompletely
