23 สิงหาคม 2547 04:16 น.
Completely
"ไปให้พ้น!" ฉันตะโกนใส่หน้าเขา ก่อนที่จะสะบัดหน้าหนีแล้วยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
ฉันได้ยินเสียงเขาเดินไป ... เขาไม่พูดอะไรสักคำ ...
ฉันรู้อยู่แล้วว่าเขาเสียใจ ... ฉันยังรู้อีกด้วยว่า เขาไม่ได้ตั้งใจจะผิดนัด ... แต่มันเป็นแบบนี้มาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว ตั้งแต่เขาได้งานเป็นวิศวกรคอมพิวเตอร์
ฉันรู้ว่า เขารักฉัน และฉันก็รู้ยิ่งกว่านั้น ว่าฉันรักเขามากแค่ไหน ... แต่ฉันก็โกรธเป็น และขีดความอดทนฉันหมดลงแล้ววันนี้
... ช่างเขาสิ จะไปไหนก็ไปเถอะ เดี๋ยวยังไง คืนนี้เขาก็ต้องโทรมาขอโทษฉันอีกอยู่ดี ... เขาไม่เคยยอมทะเลาะกับฉันข้ามวันอยู่แล้ว
เชอะ ... ให้รู้ซะบ้างสิ ... งานกับแฟนน่ะ อะไรสำคัญกว่ากัน
... ... ...
ฉันยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เหงื่อเย็นๆไหลออกมาจากขมับทั้งสองข้าง และฉันกำลังช็อคสุดขีด
ร่างที่นอนจมกองเลือดอยู่กลางถนนคือ ร่างของเขา
เขา ... คนที่ฉันรักยิ่งกว่าชีวิต
เขา ... คนที่ฉันเพิ่งตะโกนใส่หน้าให้ "ไปให้พ้น"
ฉันยืนอยู่ตรงนั้น นิ่งอยู่อย่างนั้น และก่อนที่ฉันจะรู้ตัว ฉันกรีดเสียงร้องอย่างโหยหวนปานหัวใจสลายอย่างไม่สนใจใคร ไม่สนว่า ฉันกำลังยืนกลางสยามสแควร์ ไม่สนว่าจะมีใครคิดว่าฉันหลุดออกมาจากโรงพยาบาลบ้าหรือเปล่า
เขาตายแล้ว ... เขา ... ต ... า .. ย
"ไปให้พ้น"
... ... ...
"ทีหลังก็หัดเบี้ยวงานบ้างสิ" ฉันแกล้งงอนเขานิดหน่อย
"แหม ... คุณก็ ... ถ้าผมทำอย่างงั้น แล้วผมจะเอาเงินที่ไหนพาคุณมากินไอติม อร่อยๆ แพงๆ แบบนี้ได้ล่ะ" เขาลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู
"... ไม่รู้ล่ะ ... ถ้าคราวหน้ามาสาย 20 นาทีแบบนี้อีก ฉันโกรธคุณจริงๆด้วยนะ ... ฉันจะไปกินไอติมกับหนุ่มคนอื่นล่ะ!" เขาหัวเราะเสียงดังลั่น
"ไม่ต้องมาขำเลยนะ อีตาบ้านี่ ... ไม่พูดด้วยแล้ว"
เขาไม่ว่าอะไร ได้แต่ยิ้มก่อนที่จะเอื้อมมือมาโอบไหล่ฉัน ... ฉันหันไปมองเขา ... อีตาบ้านี่ ... ทำไมต้องน่ารักขนาดนี้ด้วยนะ
ฉันดีใจจริงๆ ที่เรารักกัน ... และตอนนี้ ... เขาอยู่กับฉัน
17 สิงหาคม 2547 16:27 น.
Completely
Sound กลางใจเมืองท่ามกลางการจราจรอันสับสนวุ่นวาย fade in/ ไฟ clear fade in
ชายหนุ่มอายุราว 25 ปี ใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว กางเกงยีนส์เก่าๆ กำลังยืนแจกใบปลิวให้ผู้คนที่ผ่านไปมา
ไม่มีใครรับใบปลิวของเขาเลยสักคนเดียว
ทันใดนั้นเอง มีรถชนกันดังสนั่นหวั่นไหว ชายหนุ่มมองดูอย่างตกใจ ทุกสิ่งเงียบลงไปทันใด และเสียงบีบแตรรถยนต์ก็ดังขึ้นมาในทันทีที่ความเงียบเข้ามา เวลาผ่านไปไม่นาน รถพยาบาลก็เข้ามาถึงที่เกิดเหตุ
รถพยาบาลยังไม่ทันจะพ้นไป มีคนกลุ่มหนึ่ง วิ่งไล่ยิงกันมา เสียงสาดกระสุนดังลั่น ชายหนุ่มหลบวิถีกระสุนอุตลุด
เสียงนกหวีดดังขึ้น ขณะที่เสียงรถบีบแตรยิ่งดังมากกว่าเดิม เสียงไซเรนรถพยาบาลดังขึ้นอีกครั้ง เสียงสาดกระสุนยังคงดังอย่างต่อเนื่อง
ชายหนุ่มยืนเคว้งคว้าง หดหู่ แปลกแยก ท่ามกลางเมืองใหญ่
ไฟ clear fade ot/ Sound กลางใจเมืองท่ามกลางการจราจรอันสับสนวุ่นวาย fade out cross fade กับ Sound ธรรมชาติ fade in/ ไฟ clear fade in
คนป่ายืนอยู่ ณ ที่นั้น ชายหนุ่มคนเมือง มองดูที่ๆเขายืนอยู่อย่างงงงั้น คนป่าเดินเข้ามาหาเขา พลางยื่นดอกไม้ให้เขาดอกหนึ่ง
ทั้งคู่ออกเดินไปด้วยกัน
ไฟค่อยๆ fade out cross fade กับ ไฟบรรยากาศยามค่ำคืนสีน้ำเงิน fade in/ Sound ธรรมชาติ fade out กับ Sound จิ้งหรีดเรไร และเสียงฝนตก fade in
ทั้งคู่เล่นน้ำฝนด้วยกัน
ไฟบรรยากาศยามค่ำคืนสีน้ำเงิน fade out / Sound จิ้งหรีดเรไร และเสียงฝนตก fade out cross fade กับ Sound กลางใจเมืองท่ามกลางการจราจรอันสับสนวุ่นวาย fade in / ไฟ clear fade in
ชายหนุ่มยืนกระโดดโลดเต้นเล่นน้ำฝนอยู่คนเดียว ก่อนที่จะค่อยๆรู้สึกตัวว่า คนป่าไม่ได้อยู่ข้างๆเขาอีกต่อไป และผู้คนรอบๆก็กำลังมองดูเขาแปลกๆ
ชายหนุ่มสับสนและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา ก่อนที่เหลือบไปเห็นดอกไม้ในกระเป๋าเสื้อ เขาหยิบมันออกมา คลี่ยิ้มออกมาบางๆ ก่อนที่จะเริ่มต้นแจกใบปลิวต่อไป ... อย่างมีความสุข ท่ากลางกระแสของสังคมเมืองอันสับสนวุ่นวาย
ไฟ clear fade out / Sound กลางใจเมืองท่ามกลางการจราจรอันสับสนวุ่นวาย fade ou
หน้าส่วนตัว
2116
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟCompletely
