29 ตุลาคม 2547 16:59 น.
Completely
ไม่นึกว่าจะทนไม่ได้
ที่เธอหายหัวไปง่ายๆแบบนั้น
พอไม่เจอเธอสักสามวัน
เออ ... ฉัน ทำไมมันจะเป็นจะตาย
คิดถึงเธอขึ้นมาซะงั้น
นึกถึงเรื่องเธอกับฉันเมื่อครั้งสุดท้าย
เถียงกันไปมา ... ฉันโวยวาย
ไม่มีร้องไห้ ... มีแต่น้ำลาย ... ฟุ้งเป็นสายใส่กัน
โอ๊ย ... เคือง เคือง เคือง
เธอมันชอบหาเรื่อง ... ชอบหัวรั้น
ดีกันไม่ทันไร ... หวานใส่ไม่ทันข้ามวัน
ต้องเริ่มกวนประสาทฉัน ... เธอมันเป็นบ้าอะไร
แล้วนี่ ... มาหายหัวไปซะงั้น
ไม่โทรหากัน ... พ่อคนใจร้าย
ทำให้โมโห ... ทำให้คิดถึง ... ให้ใจละลาย
จะปล่อยฉันเดียวดาย ... ให้เฉาตาย ... งั้นสิเธอ
19 ตุลาคม 2547 19:14 น.
Completely
อาจไม่เคยเอ่ยแม้คำว่าช้ำจิต
เหมือนไม่คิดติดใจที่เธอห่าง
เหมือนรับได้เธอเปลี่ยนไปเพราะเส้นทาง
ที่เธออ้างร้างวันนี้ดีกว่ารอ
ไม่ถามเลยสักคำว่าช้ำไหม
หรือหัวใจรักเธอมันสึกหรอ
ไม่ห่วงคนเคยเคียงที่เฝ้ารอ
เธอกลับป้อยอคำหวานอยู่กับใคร
ภาพเคยรักเคยชิดสนิทหวาน
เหลือเพียงเศษแห่งวันวานอันหวานไหว
ภาพวันนี้มีเพียงฉันที่ร้องไห้
ภาพเธอเดินจากไปไกลลับตา
18 ตุลาคม 2547 15:29 น.
Completely
สดับลมขับขาน
ยินเสียงร้าวรานกู่ก้อง
กรีดแทงในหัวใจอันเศร้าหมอง
ลมหายใจร่ำร้องขอชีวิต
ใบไม้สีดำปลิดปลิวไกล
เผามวลไม้ไล่ขุดถอนตามลิขิต
ตามบัญชามัจจุราชแห่งความคิด
เร่งผลิตกลไกแห่งจักรกล
กระแทกกระชั้นกระชากประชิด
หลงทิศหลงทางอย่างสับสน
เลือดนองกองชีพแห่งผู้คน
หลงวนอยู่ในความไม่เข้าใจ
ทั้งพูดจาภาษาชาติเดียวกัน
ต่างไหวหวั่นไม่กล้าจะเข้าใกล้
ต่างถือมีดถือปืนกันเอาไว้
อย่าเผลอไปจะทำร้ายในทันที
อาศัยในนครอันอึกทึก
ความรู้สึกอันเงียบงันกลับล้นปรี่
เสียงหัวใจร่ำร้องอย่างเร็วรี่
อยากจะหนี ... อยากจะหนี ... หนีให้ไกล
สดับลมขับขาน
เหลือเพียงเศษวันวานอันหมองไหม้
เมื่อวันนี้ไม่มีแม้ใบไม้
จะสำนึกหรือร้องไห้ ... ก็สายเกิน
17 ตุลาคม 2547 00:21 น.
Completely
ตั้งใจแน่วแน่กว่าทุกที
ฉันจะทำวันนี้ให้มีค่า
เพื่อให้วันต่อไป ... สวยยิ่งกว่า
จะไม่มีน้ำตาอีกต่อไป
ฉันจะเลิกคิดกับเธอแบบนั้น
เพื่อคงความเป็นเพื่อนที่ดีไว้
มิตรภาพงดงามเกินสิ่งใด
เราจะไม่ห่างไกล ... ไม่เลิกกัน
พอกันทีที่เคยร้าวรอน
มีบทเรียนเป็นภาพสะท้อนจากวันนั้น
อวยพรให้เธอโชคดี ... ให้เธอและเขา ... รักมั่น
อย่าได้มีวันต้องลาไกล
ตั้งใจแน่วแน่กว่าทุกครั้ง
วันนี้ ... จะฝังความรักทั้งหมดไว้
บอกลายัยคนขี้แย ... ไม่มีงอแงอีกต่อไป
ฉันจะเป็นคนใหม่ ... ก้าวเดินไปอย่างชื่นบาน
ขอบคุณทุกความรักทุกรอยร้าว
ความเจ็บคือกาว ... ช่วยประสาน
จนใจชาชินเมื่อน้ำตารินผ่าน
รับรู้ความหวานในความร้าวรานของหัวใจ
ขอบคุณความรักที่เธอเคยมี
ที่ทำให้วันนี้ ... ฉันคิดได้
ว่ามันเพียงพอที่เรามีกัน ... เพื่อนกันตลอดไป
ว่ามีค่าแค่ไหน ... ที่มีเธอไว้ในวันวาน
ฉันรักเธอจริงๆให้ดิ้นตาย
แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้มันสาย ... ให้เลยผ่าน
จะเก็บเธอไว้ลึกสุดกู่ ... อยู่เป็นรอยรักตลอดกาล
วันนี้ ... ฉันจะกล้าหาญ ... แต่ใช่ชาด้านต่อวันที่ผ่านไป
ตั้งใจแน่วแน่อย่างจริงจัง
พอกันที ... ฉันจะหยุดรั้งรักเราไว้
วันพรุ่งนี้ต้องดีกว่า ... ฉันเชื่อแน่ว่า ... เป็นไปได้
ไปนะ ... ก้าวเดินไป ...
ด้วยความรักของเพื่อนใหม่
ที่ยังคงรักเก่าไว้
ในคนเดิม
แด่เฟิร์ส ... ความรักของชั้น และวันนี้ชั้นจะไม่รักคุณอีกแล้วล่ะ
ขอให้รักกับดาวนานๆ อย่าให้ต้องจบเหมือนที่เราเคยเป็น
ดีใจที่มีเธอเป็นเพื่อน
ไม่เคยเสียใจในความเป็นไปของเราเลย ในตลอด 7 ปีที่ผ่านมา
รักเธอนะ ... เพื่อนรัก
โอเล่
15 ตุลาคม 2547 14:33 น.
Completely
น้ำตารินไหล ... ใช่ร้องไห้
ฉันไม่ตาย ... ด้วยเรื่องแค่นั้น
คนบางคนจากไป ... แล้วไงกัน
วันคืนของฉัน ... ยังหมุนไป
เสียใจทำไม ... ไร้สาระ
แต่ที่เธอทำ ... ฉันจะจำไว้
จำว่าเธอมันเลว ... เกินร้องไห้
ร้องทำไม ... เปลืองน้ำตา
อยากไปไหน ... ขอให้ไปดี
จบกันรักนี้ ... ไม่มีห่วงหา
ถ้าจะให้ดี ... ขอไม่มีต่อชาติหน้า
เข็ดจริงๆ ... ขอลา ... พอกันที
หน้าส่วนตัว
953
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟCompletely
