4 พฤษภาคม 2547 16:52 น.
|NdEpEndEnT
เด็กน้อยร้อยความคิด
กระจิริด ณ โลกกว้าง
เด็กน้อยเคยหลงทาง
อยู่ระหว่างความเป็นจริง
โลกฝันของเด็กน้อย
ตัวจ้อยร่อยได้เล่นวิ่ง
ความคิดมิหยุดนิ่ง
ไม่เคยทิ้งวันเวลา
โลกฝันบริสุทธิ์
คือที่ผุดแห่งความกล้า
รวมตัวเป็นปัญญา
แหละมีค่ากว่าสิ่งใด
1 พฤษภาคม 2547 18:11 น.
|NdEpEndEnT
ทุกวันนี้อ่านออกเพราะคุณครู
มีความรู้คู่ตัวทุกแห่งหน
ครูพร่ำสอนอักษรามาสู่ตน
คือปูชนียบุคคลผู้สำคัญ
ขอน้อมนบศรัทธาในคุรุ
แหละบรรลุลันดาลเกษมสันต์
ขอเคารพครูบาทุกคืนวัน
คุณอนันต์ใหญ่ยิ่งกว่าสิ่งใด
- -
30 เมษายน 2547 15:49 น.
|NdEpEndEnT
สันติหายจากโลก
อันทุกข์โศกโถมเข้าหา
มารร้ายหมายชีวา
มันจะบ้าถึงไหนกัน
สร้างภาพเพื่อใครหรือ
เพราะข่าวลือมาโรมรัน
ฟ้ามืดเป็นไฟกัลป์
ประหัตหารชนทำไม
ผองชนทนเจ็บปวด
ให้ร้าวรวดไปถึงไหน
แผ่นดินร้อนเป็นไฟ
จะบรรลัยแหละแหลกราญ
มีทุกข์อันสาหัส
ใครเล่าปัดซึ่งแผ้วพาน
ฤๅจักเป็นตำนาน
สู่จักรวาลพิภพใด
- -
28 เมษายน 2547 16:54 น.
|NdEpEndEnT
สงครามคร่าชีวิต
แหละรอนริดมนุษยธรรม
จิตใจถูกจองจำ
จากปิศาจอันชั่วร้าย
มันมุ่งจะเข่นฆ่า
เอาชีวาคือจุดหมาย
มันเผาและทำลาย
จะให้ชาติพินาศลง
ใครเล่ายื่นมือช่วย
แหละอำนวยเหล่าพันธุ์พงศ์
จับมันเข้าใส่กรง
ขังให้จมระลึกกรรม
ให้มันตายลงนรก
ให้ไหม้หมกถึงสาสม
ให้มันทุกข์ระทม
ให้มอดม้วยในสันดาน
- -
28 เมษายน 2547 16:13 น.
|NdEpEndEnT
ความรักคือตัณหา
เมามายากามารมณ์
ติดบ่วงอันขื่นขม
จมปลักตรมทุกวี่วัน
ภาพหลอนมิวางวาย
แผ่ขจายหมายเสพสรร
มีอยู่ทุกชนชั้น
ด้วยโทษทัณฑ์ของปุถุชน
ลืมผู้ให้กำเนิด
ล่วงละเมิดขาดกุศล
รับกรรมอันมืดมน
ให้หยาดฝนมาล้างใจ
ดั่งธรรมมะมาชี้นำ
เพียรจดจำพร้อมอภัย
อดีตผ่านพ้นไป
ฟ้าแจ่มใสเข้ามาแทน
หน้าส่วนตัว
916
