7 มกราคม 2547 15:07 น.
|NdEpEndEnT
เกิดจากสันดานอันโสมม
สกปรกดอมดมกลิ่นคราบไคล
ตะวันร้อนระอุปลุกเภทภัย
มหันต์จัญไรแปดเปื้อนพสุธา
วิญญาณเด็กน้อยลอยละล่อง
ต่างเที่ยวท่องมองเมืองค้นหา
หนูถูกแม่ทิ้งลงนรกา
กี่เวลาหนูจะหลุดจากบ่วงกรรม
มนุษยชนบัดเดี๋ยวนี้
มีแต่ขี้รานรดคิดตกต่ำ
ไม่เหลือภาพอาบใจอาบอธรรม
ฅนบ้าพร่ำบ่นบนสะพานลอย
สาธารณะถูกยึดประพฤติแล้ว
คงไม่แคล้วแผ้วพานธรรมถดถอย
คงแต่ภาพประวัติกาลเป็นรอย
ใครเล่าจะคอยพระศรีอาริย์
- -
6 มกราคม 2547 16:12 น.
|NdEpEndEnT
โรงเรียนหนูถูกเผารับปีใหม่
แล้วจะเรียนที่ไหนล่ะคราวนี้
เผาวอดวายมืดหมดอนาคตชีวี
มารอัคคีมันจู่โจมลงนรา
เสียงสะอื้นร่ำโศกก้องโสตถนัด
นักเรียนเหมือนนัดรับทุกข์ขา
ใครล่ะรับผิดชอบและเยียวยา
หนูจะหาโรงเรียนที่ไหนกัน
คำสาปแช่งกองโจรสะท้านภพ
ให้มันประสบพบเจอแต่อาถรรพ์
ให้รับกรรมดำมืดทุกคืนวัน
อย่าได้ผุดสรรสร้างมาเป็น ฅน
ฤๅจิตใจมันหยาบช้า
ไอ้บาปหนาชาชินชาติอึงอล
ไอ้พวกทรามข้าจะฟันให้อับจน
ทุรชนจะลงทัณฑ์บัดเดี๋ยวนี้
- -
6 มกราคม 2547 15:43 น.
|NdEpEndEnT
ยุติธรรมสังคมอยู่ตรงไหน
ชนถึงได้รังเกียจเผ่าพันธ์นี้
ก็เป็นฅนเหมือนท่านรักศักดิ์ศรี
มีชีวีเดินบนดินเทียมเท่ากัน
แต่ถูกเหยียดเหยียบย่ำอกช้ำ
ใจระกำทุกข์ภัยขจัดฝัน
เพรียกหาสันติอยู่เนืองนันต์
ใจถูกบั่นคมมีดปุถุชน
เดินทางไหนฅนมองว่าสกปรก
เป็นดั่งนกปีกหักไร้แห่งหน
เพียงแค่หากินสุจริตตามฅนจน
สัปดนฅนมองว่าไร้จิตใจ
- -
4 มกราคม 2547 20:30 น.
|NdEpEndEnT
ขอบฟ้าสีซีดหม่นหมอง
ถูกใครครองครอบฝันไว้
ดูสินั่นแสงอะไร
มันกล้ำกลายล้ำเขตแดน
ผืนแผ่นกว้างช่างว่างเปล่า
ไอ้โง่เขลาเซาซึมสุดแสน
นั่งเดียวดายอาลัยเมืองแมน
ไม่มีใดแทนฟ้าอมร
ข้าศึกบุกรุกรานรบ
เหล่าศพเกลื่อนกลาดนคร
ชีวาดับแหลกม้วยมรณ์
อาถรรฅนจรสาปแช่ง
- -
4 มกราคม 2547 19:40 น.
|NdEpEndEnT
ขอบฟ้าสีซีดหม่นหมอง
ถูกใครครองครอบฝันไว้
ดูสินั่นแสงอะไร
มันกล้ำกลายล้ำเขตแดน
ผืนแผ่นกว้างช่างว่างเปล่า
ไอ้โง่เขลาเซาซึมสุดแสน
นั่งเดียวดายอาลัยเมืองแมน
ไม่มีใดแทนฟ้าอมร
ข้าศึกบุกรุกรานรบ
เหล่าศพเกลื่อนกลาดนคร
ชีวาดับแหลกม้วยมรณ์
อาถรรฅนจรสาปแช่ง
- -
หน้าส่วนตัว
581
