24 พฤศจิกายน 2546 18:42 น.
|NdEpEndEnT
น้อมรำลึกนึกถึงกาลหนึ่ง
หยาดรำพึงพิรี้พิไรเฝ้าถาม
อ้าอาดูรสูญสิ้นทุกโมงยาม
ท่านจะปรามปราบมารได้อย่างไร
ด้วยเหล่าสัตว์ยึดครองโลก
ให้แสนโศกโบกสะบัดมันผลักไส
มันเหยียบเหยียดข้าลงกลางใจ
เหล่าพิษภัยอสูรมาครอบงำ
ด้วยในจิตผิดแผกจากผองชน
กระจายกล่นเกลื่อนเกลือกกล้ำ
แล้ววันใดจะมีผู้ชี้นำ
ฤๅถูกย้ำย่ำยีนิรันดร์กาล
ฤๅวันนี้จักเป็นนิทานของวันหน้า
วันเวลาผันเปลี่ยนสนุกสนาน
ด้วยเหล่าฅน สัตว์ถูกรุกราน
จึงแหลกลาญถูกหัตหารจากน้ำมือ
24 พฤศจิกายน 2546 18:23 น.
|NdEpEndEnT
น้ำตาไหลอาบสองแก้ม
อ้าแอร่มเด็กน้อยหน้าตาใส
หยาดพิรุณจากฟ้ามาทันใด
โปรยอุ่นไออ้อมกอดทันเวลา
ยังอิจฉาเด็กน้อยในวันนั้น
ชีวิตเจ้าสั้นหรือ ถูกใครฆ่า
แม่ใจร้ายไม่คิดถึงเจ้าลูกยา
เพียงเพราะว่าต้องเรียนใช่ไหมแม่
ชีวิตหนึ่งบังเกิดในอุทร
ชีพดับมรณ์สูญสิ้นเป็นแน่แท้
ด้วยฤทธิ์ยาหรืออะไรก็แล้วแต่
แม่จ๋าแม่ลูกมารับไปเที่ยวกัน
ถึงเวลาสองแม่ลูกได้พบรัก
แจ้งประจัก ณ ภพหนึ่งในแดนฝัน
ลูกรอแม่จากเช้าจนสิ้นวัน
ลูกอาสัญม้วยมอดถูกฝังดิน
23 พฤศจิกายน 2546 22:21 น.
|NdEpEndEnT
พิโรธก่อทุกข์แสนสาหัส
ต่างประหัตหารฟันฟาดเข่นฆ่า
ต่างรุกต่างรบเคลื่นพลกรีธา
ทหารผู้กล้าพลีชีพเนืองนอง
ชีวิตของประเทศเขตแดนใครอุ้ม
พิภพครอบคลุมทั่วแค้วนแดนผอง
จากทุ่งสีเหลืองอร่ามทอง
กลับถูกจองด้วยเลือดสดมารผจญ
------------------------------------------------
ชีวาใกล้แล้วจะอาสัญ
ชีวันมีเหตุให้สับสน
เนื่องจากถูกรุมล้อมละลานลน
อับจนหนทางทางตัน
ตีกรอบรอบคอบเกินไป
อาลัยขึ้งแค้นแสนพัน
หักห้ามจิตมิเดียดฉันท
ธรรมมะมาทันคุ้มครอง
22 พฤศจิกายน 2546 22:07 น.
|NdEpEndEnT
เวลาสิก้าวเดิน สละเหิร ณ แดนไหน
เวลาจะท่องไป จรไกลลุทุกมุม
คราหนึ่งเผชิญรัก ฤประจักคละครอบคลุม
ดั่งรักประชุมนุม ระอุสุมฤทัยพลัน
รักหลงมิมีผิด ทุรทิศบ่มีหวั่น
รักแท้บ่มีกั้น หฤหรรษ์สิปรีดา
22 พฤศจิกายน 2546 22:01 น.
|NdEpEndEnT
งานกวีอิสระ..
.จะปะทะพายุแค่ไหน
จงโบยปีกแผ่ออกไป
ด้วยนิยามในอิสระการ
อย่าจำกัดไว้ในกรอบ
ฝ่าระบอบด้วยอาจหาญ
ทุกลำแสงทิวาการ
ใจต้องผ่านด้วยกานท์กลอน
อย่าวิจารณ์ฤาเข่นฆ่า
อย่าบีฑาเชิงอักษร
อย่ามุ่งร้ายด้วยบั่นทอน
ใจเร่งร้อนหยามใจตน
อย่าฟังความริษยา
ล้วนเต็มด้วยอกุศล
ใจดีงามมุ่งใจตน
จะฝ่าพ้นปวงผองภัย
กวีคือผู้อิสระ
เขียนภาพจะจะสว่างไสว
กวีเขียนยิ่งสิ่งใด
งามพิสุทธิ์ในใจกระจ่างตา
กวีคือผู้แม้น
ลิขิตแขวนไว้ข้างฝา
ด้วยภาพวิจิตรแห่งนัยนา
หัทยาของผู้จาร
และการเสพย์บทกวี
สิ่งเหล่านี้เป็นยาสมาน
งามรังสรรค์สวรรค์ประทาน
ชื่นซาบสำราญเมื่ออ่าน..บทกวี
ทิกิ_tiki
---------------------------------------------------
อิสระกานท์กวี
ชื่นชีวีงามเสกสรร
ท่องแดนอักษราพรรณ
ทุกวี่วันเที่ยวชมเพลิน
โลกกว้างที่ว่ากว้าง
ช่างอ้างว้างผิหกเหิร
ดุ่มด่ำด้วยเท้าเดิน
เขตแคว้นเนินภูผาชัน
แม้สูงสักเพียงไหน
เหงื่อคลาใคลแทบอาสัญ
หากดื่มน้ำอัศจรรย์
หายเหนื่อยพลันในพริบตา
โลกกว้างแดนอักษรทั่วนครรีบค้นหา
ปั่นแบ่งแสงดารา
ทุกวาจาภายในใจ
งงงงสิฅนอ่าน
เพราะฅนจารพิลึกไฉน
บอกแล้วอิสระไง
เชื่อมสายใยฅนอ่านกลอน
หน้าส่วนตัว
514
