17 มกราคม 2547 13:49 น.
|NdEpEndEnT
แดดร้อนอ่อนแรงเหนื่อล้า
พายุพัดพาจิตสับสน
สิ้นเรี่ยวสิ้นแรงกังวล
มืดมนหนทางเลือกเดิน
ปิดกั้นสร้างกรอบความคิด
ชีวิตแหลกพังยับเยิน
แต่ก่อนผู้ฅนสรรเสริญ
วันนี้เลือกเดินผิดทาง
กลายเป็นผู้พเจร
แรมรอนนอนตากน้ำค้าง
อิฐปูนยังคงเคียงข้าง
โลกกว้างยังอีกยาวไกล
- -
9 มกราคม 2547 17:37 น.
|NdEpEndEnT
สราญคราญสะครืน
ครวญสะอื้นฝืนทำไม
ยิ้มกริ่มละมุนไหว
ถวิลใฝ่อารมณ์ตน
มีบ้างช่วงขณะ
วายุซะโกลาหล
อพยพกันอึงอล
ทรชนวิ่งหนีกัน
สงครามระอุหนัก
อุปสรรคช่างน่าขัน
นองเลือดกันทุกวัน
ศึกโรมรันฟันฟาดกาย
แก่งแย่งเพื่อนเป็นหนึ่ง
กางอกผึ่งซึ่งแผดผาย
ขยาดเอียนเจียนตาย
ย่อยสลายเป็นปุ๋ยดิน
- -
9 มกราคม 2547 12:12 น.
|NdEpEndEnT
นภายิ้มชวนอิ่มกมลถ้อย
เพียรเรียงร้อยอักษราภาษาสวรรค์
หมู่เทวาครองรักนิจนิรันดร์
ตราบโลกฝันสรรค์สร้างวางฅนดี
สู่โลกฝันวันเยาว์เนาว์นานเนิ่น
ระหกเหินเพลินไหวใช่ริบหรี่
เพียงตั้งหวังไม่ช้าอย่ารอรี
และชีวีจะสมสรรดั่งหมายปอง
จินตนาการคิดจิตจากสำนึก
ควรระลึกถึงเพลาเหล่าชนผอง
ฝ่าฟันอุปสรรคใฝ่ครรลอง
เฝ้าเมียงมองครองอิสระตราบชีวัน
- -
- -
9 มกราคม 2547 11:35 น.
|NdEpEndEnT
ฟ้าหม่นระคนทุกข์
จิตถูกปลุกคุกรุ่นไฟ
แสงดับปลงหลับใหล
นิทราไซร้ไฟฝันมรณ์
เงาทึมสิสาดส่อง
ครรลองล่องดั่งสังหรณ์
ฟ้าพรากพเนจร
ให้อาวรณ์ทุกวารวัน
ปิศาจเข้าครอบงำ
ชวนตอกย้ำพิษสวรรค์
คราหนึ่งลุกตื่นพลัน
เพียงแค่ฝันในนิทรา
- - - - - - - - - - - - - - -
หวังเพียงแสงน้อยนิด
ปลุกชีวิตคิดสู้ฟ้า
หวังเพียงเศษเวลา
จักฆ่าฟ้าพินาศลง
- - - - - - - - - - - - - -
8 มกราคม 2547 14:51 น.
|NdEpEndEnT
พลิ้วแผ่วใยฝันวันอบอุ่น
หวานละมุนเคลิบเคลิ้มในห้วงฝัน
นางฟ้ามาเยี่ยมเยือนเตือนพระจันทร์
ดาราดารันดร์ล่วงหล่นมา
หมู่ดาวพราวพร่างวาววะวับ
อยากเอื้อมจับนับดาวบนราวฟ้า
เพียงแค่ก้าวสู่โลกกาลเวลา
โลกของข้าฯมีอิสระให้ท่านชม
เพียรด้วยใจดวงน้อยร้อยความรัก
พร้อมทอถักใยฝันล้อมรอบห่ม
ข้าฯมีโลกใบหนึ่งไร้ทุกข์ทม
เพียงอารมณ์สมเสน่ห์จินตนาการ
ได้อาศัยร่มเงาสร้างภาพเคลื่อน
ดวงดาวเกลื่อนเลือนลับระยับฉ่ำหวาน
ดาวดวงน้อยบริสุทธิ์ตราบเนิ่นนาน
คอยบันดาลไฟฝันปันแก่กัน
- -
หน้าส่วนตัว
2135
