เพลงนี้ มีแต่เธอ...

เจ้าพานทอง

             ๐ เมื่อแรกพบสบตาใจข้าฯ อ่อน
             ขนตางอนงามจับจิตพิสมัย
             ดั่งศรรักปักทรวงบ่วงหัวใจ
             หวังเพียงได้แก้วตามาประคอง
             ๐ พอพบเธอเพ้อไปในวันพรุ่ง
             มีพรายรุ้งเรืองไสวดูใสผ่อง
             มีนกน้อยลอยฟ้าข้าฯ แอบมอง
             และมีสองหัวใจในห้องเรา
             ๐ ที่รักข้าฯ รออยู่ไม่รู้หน่าย
             จากยามสายถึงบ่ายคล้อยคอยใจเหงา
             ภาพเธอนั้นบันทึกนึกแนบเนา
             ในดวงใจอันหม่นเศร้าเร้าอยู่นาน
             ๐ อยากได้เพียงเมตตามานอนหนุน
             ได้การุณย์จุนเจือเพื่อสืบสาน
             ได้ปรานีที่เอ็นดูอยู่ทุกวาร
             ว่าจะพานพบกันทุกวันไป
             ๐ บทเพลงนี้มีเพียงเธอเออละหนอ
             ลำนำล้อเล่นกันฝันและใฝ่
             พรรณนาหารักเธอเทียวเพ้อไป
             เวลาเหงาเฝ้าห่มไห้ในทำนอง
             ๐ บทเพลงนี้มีแต่เธอเสมอค่า
             ดุริยาพากล่อมห้อมเราสอง
             จังหวะซึ้งจึงทราบซ้ำน้ำตานอง
             ไม่อาจได้เธอมาครองปองจิตตรม
             ๐ เพราะข้าฯ ต่างห่างที่มีแต่ตัว
             ข้าฯ หม่นชั่วมัวหมางช่างไม่สม
             เธอคือฟ้าคือดาราอันน่าชม
             คือสายลมที่ลอยไปไม่กลับมา
             ๐ หวังสักวันพลันเจ้าได้เข้าใจ
             ว่ามีใครหมายมาตรปรารถนา
             ถึงเจ้าอยู่ทุกเมื่อไม่เบื่อลา
             เมื่อนั้นข้าฯ จะเอื้อมฟ้าหาเจ้าเอง