29 สิงหาคม 2551 23:48 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
ภาพวาดจิตกรเอก
ผู้คนมุงดูอย่างชื่นชม
คนหนึ่งใส่ตาเทียม
26 สิงหาคม 2551 00:45 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
หมายจะเอื้อมดอกฟ้า...........เชยชม
พบแต่ทุกข์โศกตรม............รวดร้าว
เทวษบ่ภิรมย์......................เจ็บปวด
ออกบวช ณ ต่างด้าว.............สิรู้กันไป
ความจริงกับสิ่งฝัน..............ต่างจากกันอสงไขย
วาดหวังงามอย่างไร............ยากหาใครจะหยัดยืน
ปีนสูงแล้วตกต่ำ.................ยามเจ็บช้ำยากจักฝืน
ทนพิษทนกล่ำกลืน.............จะข้ามคืนช่างยากเย็น
กวีบทสุดท้าย......................อาลัย
รจเรขจากไพร....................ป่าป้อง
คือเสียงเพรียกจากใจ.........สุดลึก
ยามดึกหริ่งหรีดร้อง.............แน่แท้บทกวี
21 สิงหาคม 2551 12:35 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
๏ เหม่อมองสิเห็นสุริยะคล้อย
รตะย้อยณขอบฟ้า
เด่นรัถยาอมตะว่า
บ่มิพ้นวเนจร
๏ ตัวเราไฉนกะมละหมอง
ผิจะร้องอนุสรณ์
เวียนว่ายนทีรชนิรอน
รสะซาบฤทัยตรม
๏ แว่ววายุแผ้วแจ้วพจนะไข
มนะไซร้สิขื่นขม
พจน์ดาริกาบ่อภิรมย์
ดนุตรมนิรานัย
๏ ลู่ลมนะเจ้าบ่ยะศะล้ำ
นิธิคำฤนำใจ
เจ็บกายบ่เท่าเพราะอรไท
นิระใจสิคู่ทาง
๏ ข้ามคืนจะลบกะมละช้ำ
จุติกรรมจรัสพร่าง
รุ่งแสงอุษาระตะนะวาง
สิตะวันจะวนมา ๚ะ๛
19 สิงหาคม 2551 21:09 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
๏ เรือน้อยลอยคลื่นน้ำ.........ลำพัง
ปองเคลื่อนจากวนวัง...........ไขว่คว้า
โคลงเคลงระเบงรัง..............เกลียวคลื่น
คอนสั่นวายุกล้า....................มุ่งหน้าทระนง
๏ เพียงเรือกระดาษน้อย.......ความฝัน
กลางนทีชีวัน.........................รอบด้าน
แสงดาวดับเมฆพลัน..............วายุ
เรือมั่นบ่สะท้าน......................ฝั่งฟ้าเพียงมือ
๏ เรือชีวิตน้อยนัก................จักรวาล
ดาวเด่นจรัสไพศาล..............เพริศแพร้ว
สุริยะวงศ์วาน.......................สรรพสิ่ง
เกิดดับบ่มีแคล้ว...................จักต้องสลาย
๏ ชีวิตอุทิศให้......................มนุษย์ชน
ลบเหลี่ยมเล่ห์กมล................เจิดจ้า
ถือหลักมั่นแห่งตน................เด็ดเดี่ยว
ยุติธรรมนำหล้า....................เหล่านี้แสวง
๏ เรือกระดาษจักล้ำ..............อุดมการณ์
พายุจักเพียรพาล..................ต่อสู้
ตราบนี้นิรันดร์นาน..............มิหวั่น
ทางแน่วประจักษ์รู้................ฝ่าข้ามยุคสมัย ๚ะ๛
19 สิงหาคม 2551 02:45 น.
กฤตศิลป์ ชินบุตร
โค้งฟ้าระวีส่อง...........ขณะต้องกระแสน้ำ
วิบวับพยับงาม.........รุจิรุ่งอโณทัย
ชีวิตสิดำเนิน.............จรเดินณแดนไกล
ข้ามภพอสงไขย.........บ่มิวางคะนึงหา
กรุ่นหมอกสะพานข้าม...ระเกะน้ำสุวรรณทา
เหยียดยาวมนุษย์พา....มนะมุ่งจะข้ามไป
เก่าโทรมสะพานพัง.......พละรั้งพยุงไม้
โคลงเคลงระเบงใจ........ทิวะใหม่ณดวงตา
ต่อแนวมิหวาดหวั่น.......ดนุมั่นจะป่ายฟ้า
ยินเสียงอหังการ์..........จิตะกล้ามโนธรรม
เหลียวมองสะพานเก่า....ผิจะเศร้าฤควรทำ
รอยทางก็แน่วนำ.............บ่มิขลาดณโมงยาม
อีกฟากสะพานฝัน............ดนุมั่นจะข้ามน้ำ
เก็บฝันประเสริฐงาม.........รสะรื่นระรวยใจ
Lovers
0 คน เลิฟกฤตศิลป์ ชินบุตร
Calendar
หน้าส่วนตัว
1003
