กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
ขอกราบไหว้ครูกลอนผู้สอนศิษย์
เมฆมืดมิดเดือนดับดาวหลับใหล
ณ ห้วงหาวพราวพร่างฟ้ากว้างไกล
ศิษย์คงไม่แลเห็นเฉกเช่นเคย
อยากก้มกราบแทบตักด้วยอักษร
ลำนำซ่อนน้ำตาเกินกว่าเอ่ย
สิ้นครูคนกุลามิมาเปรย
เหตุใดเอ๋ยฟ้าแกล้งแล้งน้ำใจ
ศิษย์โง่เขลาเบาปัญญาไร้ค่านัก
ครูกลับรักอบรมบ่มนิสัย
จงเรียนรู้อ่านเขียนพากเพียรไว้
แล้วจักได้รู้ค่าวิชาการ
วันเวลามาพรากไปจากสิ้น
เพียงเศษดินเศษหนึ่งยังซึ้งซ่าน
เหนือความคิดคาดหมายจากสายกาล
สิ้นวันวารสิ้นครูเคยบูชา
ขอดวงจิตสถิตห้วงสรวงสวรรค์
โปรดสุขสันต์เถิดครูผู้แกร่งกล้า
สู่สุคติภพบนสนธยา
ศิษย์รู้ช้าเกินไปเหมือนไร้คุณ
กวีน้อยด้อยศิลป์กวินท์วาด
ไร้
3893
7
0
หน้าส่วนตัว
