วนา
พี่เอื้อนเอ่ย วาจา เจ้าว่าหวาน
แล้วจะพาล เป็นบ้าไป หรือไรนั่น
เป็นคำจริง ที่พร่ำบอก อยู่ทุกวัน
มิเคยผัน เปลี่ยนไป ใจคงยัง
พี่ไม่เคย ลืมตัว ลืมคำมั่น
ลืมคำสัญ- ญาเรา เมื่อหนหลัง
ทุกคำนี้ พี่พูด อย่างจริงจัง
รักไม่จาง มั่นคงแต่ แม่หน้ามน
แม้บ้านนา เรานั้น มันกันดาร
จะปลูกหว่าน คราใด ไม่ได้ผล
ชาวนาไทย เกิดมา มันยากจน
ตากแดดฝน ทนสู้ อยู่ท้องนา
จะกลับมา หาเจ้าไซร์ ใช่สงสาร
จะกลับบ้าน ถิ่นพี่ชาย ใฝ่ฝันหา
จะกลับคืน ผืนดิน ถิ่นท้องนา
ร่วมปลูกกล้า หว่านไถ ในผืนดิน
ใยเจ้าจึง เสือกไส ไล่ส่งพี่
หรือเจ้ามี รักใหม่ ให้ถวิล
หนุ่มโรงสี ที่มา เป็นอาจิณ
เจ้าจึงผิน หาเขา รักเราจาง
ล
860
2
0
หน้าส่วนตัว
